روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۱۰۷۹

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، بَابُ الْأَيْمَانِ وَ النُّذُورِ وَ الْكَفَّارَات

: 

وَ سَأَلْتُهُ عَنِ اِمْرَأَةٍ جَعَلَتْ مَالَهَا هَدْياً لِبَيْتِ اَللَّهِ‏ إِنْ أَعَارَتْ مَتَاعاً لَهَا فُلاَنَةَ وَ فُلاَنَةَ فَأَعَارَ بَعْضُ أَهْلِهَا بِغَيْرِ أَمْرِهَا قَالَ لَيْسَ عَلَيْهَا هَدْيٌ إِنَّمَا اَلْهَدْيُ مَا جُعِلَ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ هَدْياً لِلْكَعْبَةِ فَذَلِكَ اَلَّذِي يُوفَى بِهِ إِذَا جُعِلَ لِلَّهِ وَ مَا كَانَ مِنْ أَشْبَاهِ هَذَا فَلَيْسَ بِشَيْ‏ءٍ وَ لاَ هَدْيَ لاَ يُذْكَرُ فِيهِ اِسْمُ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۵۰۲

و حلبى گفت: پرسيدم كه زنى گفته است: اگر من چيزى از متاعم را به فلان يا فلان زن عاريه بدهم، مالم را به كعبه هديّه مى‏كنم، و بعضى از بستگانش بدون اجازه او عاريه دادند، چه كند؟ فرمود: چيزى نبايد هديّه بدهد زيرا به قصد قربت نبوده و چيزى براى خداوند قرار نداده است كه به كعبه هديّه كند، كسى بايد وفا كند كه براى خداوند قرار داده باشد و امّا، مانند اين چيزى نيست، و تا ذكر و نام خداوند برده نشود هديّه نخواهد بود.