روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۹۷۷

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج

و روي اسحاق بن عمار عن ابي بصير قال :

قُلْتُ‏ لِأَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ رَجُلٌ يُفْرِدُ اَلْحَجَّ فَيَطُوفُ‏ بِالْبَيْتِ‏ وَ يَسْعَى بَيْنَ‏ اَلصَّفَا وَ اَلْمَرْوَةِ ثُمَّ يَبْدُو لَهُ أَنْ يَجْعَلَهَا عُمْرَةً فَقَالَ إِنْ كَانَ لَبَّى بَعْدَ مَا سَعَى قَبْلَ أَنْ يُقَصِّرَ فَلاَ مُتْعَةَ لَهُ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۳ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۱۹۵

و اسحاق بن عمّار از ابو بصير روايت كرده است كه گفت به امام صادق عليه السّلام عرضه داشتم: مردى حجّ افراد بجا مى‏آورد، و پس از آنكه طواف خانه و سعى ميان صفا و مروه را انجام داد ميخواهد آن را عمره تمتّع قرار دهد؟ فرمود: هر گاه‏ پس از فراغ از سعى پيش از آنكه تقصير كند براى احرام حج لبيك گفته باشد نمى‏تواند آن را به تمتّع بدل كند.