روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۶۴۳

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج

و روي :

أَنَّهُ مَا تَقَرَّبَ عَبْدٌ إِلَى اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ بِشَيْ‏ءٍ أَحَبَّ إِلَيْهِ مِنَ اَلْمَشْيِ إِلَى‏ بَيْتِهِ اَلْحَرَامِ‏ عَلَى اَلْقَدَمَيْنِ وَ إِنَّ اَلْحَجَّةَ اَلْوَاحِدَةَ تَعْدِلُ سَبْعِينَ حَجَّةً وَ مَنْ مَشَى عَنْ جَمَلِهِ كَتَبَ اَللَّهُ لَهُ ثَوَابَ مَا بَيْنَ مَشْيِهِ وَ رُكُوبِهِ وَ اَلْحَاجُّ إِذَا اِنْقَطَعَ شِسْعُ نَعْلِهِ كَتَبَ اَللَّهُ لَهُ ثَوَابَ مَا بَيْنَ مَشْيِهِ حَافِياً إِلَى مُتَنَعِّلٍ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۳ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۵۳

و روايت شده است كه هيچ بنده بهيچ وسيله‏اى محبوبتر نزد خدا از راه پيمودن با پاى پياده بخانه محترمش، بر او تقرب نجسته است، و يك حج با پاى پياده با هفتاد حج برابر است، و كسى كه از شتر خود بزير آيد، و قدرى پياده راه بپيمايد، خداوند ثواب همان را در نامه عملش بنويسد.