روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۱۵۵۱

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج

و قال الهيثم بن عروه التميمي لابي عبد الله ع :

إِنِّي حَمَلْتُ اِمْرَأَتِي ثُمَّ طُفْتُ بِهَا وَ كَانَتْ مَرِيضَةً وَ إِنِّي طُفْتُ بِهَا بِالْبَيْتِ‏ فِي طَوَافِ اَلْفَرِيضَةِ وَ بِالصَّفَا وَ اَلْمَرْوَةِ وَ اِحْتَسَبْتُ بِذَلِكَ لِنَفْسِي فَهَلْ يُجْزِينِي فَقَالَ نَعَمْ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۳ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۱۰

و ميثم بن عروه تميمىّ به امام صادق عليه السّلام معروض داشت كه: من، همسرم را كه مريض بود به دوش كشيدم، و طواف دادم، و من در طواف واجب او را بر گرد كعبه طواف دادم و بسعى صفا و مروه بردم، و آن طواف و سعى را براى خودم بحساب آوردم، پس آيا براى من كفايت ميكند؟ امام فرمود: آرى.