روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۱۳۵۰

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج

روي ابن مسكان قال حدثني ابو سعيد عن ابي عبد الله ع :

أَنَّهُ سُئِلَ عَنْ رَجُلٍ أَوْصَى بِحَجَّةٍ فَجَعَلَهَا وَصِيُّهُ فِي نَسَمَةٍ قَالَ يَغْرَمُهَا وَصِيُّهُ وَ يَجْعَلُهَا فِي حَجَّةٍ كَمَا أَوْصَى فَإِنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ فَمَنْ بَدَّلَهُ بَعْدَ مََا سَمِعَهُ فَإِنَّمََا إِثْمُهُ عَلَى اَلَّذِينَ يُبَدِّلُونَهُ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۳ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۳۲

ابن مسكان در روايت خود چنين گفت: كه ابو سعيد از امام- صادق عليه السّلام حكايت كرد كه آن امام را در باره مردى سؤال كردند كه وصيّت كرد تا حجّه‏اى بابت او بجا آورند، ولى وصى او آن را وصيّتى در باره آزاد كردن برده‏اى قرار داد، پس امام عليه السّلام فرمود: وصى او غرامت آن را بر عهده ميگيرد، و آن وصيت را، همان گونه كه موصى وصيّت كرده است، در باره حجّه‏اى قرار ميدهد، زيرا خداى عزّ و جلّ ميگويد: «پس كسى كه بعد از شنيدن نصّ وصيّت، آن را مبدّل سازد، همانا كه گناه آن متوجّه كسانيست كه آن را مبدّل ميسازند».