روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۱۲۶

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، أَبْوَابُ الزَّكَاة- بَابُ ثَوَابِ الْقَرْض

و قال ع :

مَا مِنْ مُؤْمِنٍ أَقْرَضَ مُؤْمِناً يَلْتَمِسُ بِهِ وَجْهَ اَللَّهِ‏ عَزَّ وَ جَلَّ إِلاَّ حُسِبَ لَهُ أَجْرُهَا بِحِسَابِ اَلصَّدَقَةِ حَتَّى يَرْجِعَ مَالُهُ إِلَيْهِ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۶۳

و او عليه السّلام فرمود: مؤمنى نيست كه بقصد كسب خشنودى خدا عزّ و جلّ به مؤمنى وام بدهد، مگر آنكه اجر آن وام به حساب صدقه براى او محسوب مى‏شود، تا وقتى كه مالش به او باز گردد.