روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۱۱۶۸

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج

روي معاويه بن عمار عن ابي عبد الله ع قال :

إِذَا فَرَغْتَ مِنْ سَعْيِكَ وَ أَنْتَ مُتَمَتِّعٌ فَقَصِّرْ مِنْ شَعْرِ رَأْسِكَ مِنْ جَوَانِبِهِ وَ لِحْيَتِكَ وَ خُذْ مِنْ شَارِبِكَ وَ قَلِّمْ أَظْفَارَكَ وَ أَبْقِ مِنْهَا لِحَجِّكَ فَإِذَا فَعَلْتَ ذَلِكَ فَقَدْ أَحْلَلْتَ مِنْ كُلِّ شَيْ‏ءٍ يَحِلُّ مِنْهُ اَلْمُحْرِمُ فَطُفْ‏ بِالْبَيْتِ‏ تَطَوُّعاً مَا شِئْتَ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۳ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۶۳

معاوية بن عمّار از امام صادق عليه السّلام روايت كرده است كه گفت: در عمره تمتّع چون از سعى فراغت يافتى، موى سرت را از اطراف آن و همچنين موى محاسنت را كوتاه كن، و شاربت را بزن، و ناخنهايت را بگير، و چيزى از آن را براى مراسم حج باقى گذار، پس چون بر اين گونه عمل كردى از هر چيزى كه محرم از آن محل مى‏شود محل‏شده‏اى. پس بعنوان تطوّع هر قدر كه بخواهى بر گرد كعبه طواف كن.