روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۹۹۴

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ كَرَاهِيَةِ النَّوْمِ بَعْدَ الْغَدَاة

و روي معمر بن خلاد عن ابي الحسن الرضا ع قال :

كَانَ وَ هُوَ بِخُرَاسَانَ‏ إِذَا صَلَّى اَلْفَجْرَ جَلَسَ فِي مُصَلاَّهُ إِلَى أَنْ تَطْلُعَ اَلشَّمْسُ‏ ثُمَّ يُؤْتَى بِخَرِيطَةٍ فِيهَا مَسَاوِيكُ فَيَسْتَاكُ بِهَا وَاحِداً بَعْدَ وَاحِدٍ ثُمَّ يُؤْتَى بِكُنْدُرٍ فَيَمْضَغُهُ ثُمَّ يَدَعُ ذَلِكَ فَيُؤْتَى‏ بِالْمُصْحَفِ‏ فَيَقْرَأُ فِيهِ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۱۰

معمّر بن خلاد از امام رضا عليه السّلام روايت كرده گويد:

هنگامى كه آن حضرت به خراسان تشريف آورده بود- رسم آن حضرت چنين بود كه وقتى نماز صبح را ميخواند همچنان تا طلوع خورشيد در مصلاى خويش نشسته بود و به اذكار و ادعيه مشغول بود آنگاه كيسه‏اى را مى‏آوردند كه مسواك‏هاى ايشان در آن قرار داشت و او از يك يك مسواكها استفاده ميفرمود، سپس كندر مى‏آوردند و حضرت مقدارى از آن را ميجويد و سپس اين كار را رها ميكرد، آنگاه مصحف قرآنى مى‏آوردند و ايشان از روى قرآن مشغول خواندن ميشد.