روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۹۸۰

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ مَعْرِفَةِ الصُّبْحِ وَ الْقَوْلِ عِنْدَ النَّظَرِ إِلَيْه

و روي :

أَنَّ وَقْتَ اَلْغَدَاةِ إِذَا اِعْتَرَضَ اَلْفَجْرُ فَأَضَاءَ حَسَناً

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۰۴

و روايت كرده‏اند كه وقت نماز صبح هنگامى است كه سپيده صبح در عرض افق پديدار و خوب روشن شده باشد. و امّا آن فجرى كه شبيه به دم گرگ است همان صبح كاذب است، صبح صادق آنست كه عرض افق مانند قباطى روشن شده است (قباطى نوعى پارچه نازك و سپيد مصرى است كه از پنبه تهيّه مى‏شده است).