روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۸۴۳

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ الصَّلَاةِ فِي السَّفَر

و سال عمار الساباطي ابا عبد الله ع :

عَنْ حَدِّ اَلطِّينِ اَلَّذِي لاَ يُسْجَدُ فِيهِ مَا هُوَ قَالَ إِذَا غَرِقَتْ فِيهِ اَلْجَبْهَةُ وَ لَمْ تَثْبُتْ عَلَى اَلْأَرْضِ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۱۲۸

عمّار ساباطى از امام صادق عليه السّلام سؤال كرد مقدار و چگونگى گلى كه سجده بر آن نمى‏توان كرد و سجده را نشايد چيست؟ آن حضرت فرمود: هر گاه باندازه‏اى روان باشد كه پيشانى در آن كاملا فرو رود و به پيشانى بچسبد (و چون محكم نشده و خود را نگرفته هنگام برداشتن سر از سجده) روى زمين بند نشود بلكه با چسبيدن به پيشانى از روى زمين برداشته شود.