روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۷۹۴

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ وُجُوبِ الْجُمُعَةِ وَ فَضْلِهَا وَ مَنْ وُضِعَتْ عَنْهُ وَ الصَّلَاةِ وَ الْخُطْبَةِ فِيهَا

: 

وَ يُكْرَهُ اَلسَّفَرُ وَ اَلسَّعْيُ فِي اَلْحَوَائِجِ‏ يَوْمَ اَلْجُمُعَةِ بُكْرَةً مِنْ أَجْلِ اَلصَّلاَةِ فَأَمَّا بَعْدَ اَلصَّلاَةِ فَجَائِزٌ يُتَبَرَّكُ بِهِ‏ وَرَدَ ذَلِكَ فِي جَوَابِ‏ اَلسَّرِيِ‏ عَنْ‏ أَبِي اَلْحَسَنِ عَلِيِّ بْنِ مُحَمَّدٍ ع

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۹۷

در روز جمعه صبحگاه (تا هنگام نماز جمعه) به سفر رفتن و در تكاپوى حوائج مادّى و كارهاى روزمرّه بر آمدن مكروه است، و امّا پس از نماز جمعه سفر و كوشش در راه معاش از روى تيمّن و تبرّك جايز است. اين مضمون در جواب كتابت سرىّ [بن سلامة] كه امام هادى عليه السّلام مرقوم فرموده وارد شده است.