روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۶۵۹

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ الْجَمَاعَةِ وَ فَضْلِهَا

و قال اسماعيل الجعفي لابي جعفر ع :

رَجُلٌ يُحِبُ‏ أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ ع‏ وَ لاَ يَتَبَرَّأُ مِنْ عَدُوِّهِ وَ يَقُولُ هُوَ أَحَبُّ إِلَيَّ مِمَّنْ خَالَفَهُ قَالَ هَذَا مِخْلَطٌ وَ هُوَ عَدُوٌّ فَلاَ تُصَلِّ وَرَاءَهُ وَ لاَ كَرَامَةَ إِلاَّ أَنْ تَتَّقِيَهُ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۶

اسماعيل جعفى به امام باقر عليه السّلام عرض كرد: شخصى امير المؤمنين عليه السّلام را دوست ميدارد ولى از دشمنان او نيز بيزارى و تبرّى نمى‏جويد و ميگويد: البتّه امير المؤمنين عليه السّلام نزد من محبوبتر از آن كسانى است كه با آن حضرت (در مسأله خلافت) بمخالفت برخاستند، چنين شخصى از نظر شما چگونه است (آيا مى‏توان پشت سر او نماز خواند؟) آن حضرت در پاسخ فرمود: چنين‏ كسى عوضى و دشمن آن حضرت است و پشت سر او نماز مكن، و هيچ كرامتى هم ندارد كه راه به نجات برد، مگر اينكه از روى تقيّه پشت سر او نماز كنى. و پدرم- رضي اللَّه عنه- در رساله‏اى كه برايم فرستاده گويد: پشت سر هيچ كس نماز مكن مگر دو كس: يكى آنكه به دين او اعتماد داشته باشى و به پرهيزكارى و تقواى او اطمينان كنى، و ديگر آن كسى كه از زور شمشير و خشم و هيبت او بيمناك باشى و بترسى كه شمشير و تازيانه در كار است شايد بر دين تو تشنيع كند و تو را متّهم به نداشتن مذهب نمايد، پشت سر چنين كسى از روى تقيّه و مماشاة نماز كن و براى خود آهسته أذان و إقامه بگو، و خود حمد و سوره را قراءت كن بدون آنكه به او اقتداء كرده باشى، و اگر پيش از امام از قراءت فارغ شدى يك آيه را از آخر سوره باقى گذار و با اذكار به تمجيد خداوند پرداز (غالبا اطلاق تمجيد الهى به ذكر لا حول و لا قوّة إلّا بالله مى‏كنند) و چون امام به ركوع رفت آن يك آيه باقيمانده از سوره را بخوان و با او به ركوع برو، اگر وقتى به نماز رسيدى كه چنانچه أذان و إقامه را بگوئى قراءت فوت شود و امام به ركوع رود، پس آنچه را كه امام از أذان و إقامه انداخته است خودت بخوان و ركوع كن، و هر گاه در نماز نافله باشى و اقامه نماز گفته شود پس نماز نافله را قطع كن و نماز فريضه را بخوان، و هر گاه در نماز واجب بودى و اقامه نماز گفته شد فريضه را قطع مكن بلكه نيّت را از فريضه به نافله نقل كن و دو ركعت سبك بخوان و سلام بده خود را به امام برسان مگر آنكه‏ امام از كسانى باشد كه بايد از او تقيّه كرد در اين صورت نماز را قطع مكن و نقل نيّت به نافله هم مكن (در صورتى كه فريضه باشد) ولى راه برو و خود را به صف نمازگزاران برسان و با امام نماز كن، و چون امام براى ركعت چهارم برخاست تو نيز با او برخيز (در اين حال فرض اينست كه نماز شخص بترتيبى كه ذكر شد تمام شده است) و تشهّد و سلام را همچنان در حالت قيام و ايستاده بخوان.