روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۵۱۴

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ سَجْدَةِ الشُّكْرِ وَ الْقَوْلِ فِيهَا

و سال سعد بن سعد الرضا ع :

عَنْ سَجْدَةِ اَلشُّكْرِ فَقَالَ أَرَى أَصْحَابَنَا يَسْجُدُونَ بَعْدَ اَلْفَرِيضَةِ سَجْدَةً وَاحِدَةً وَ يَقُولُونَ هِيَ سَجْدَةُ اَلشُّكْرِ فَقَالَ إِنَّمَا اَلشُّكْرُ إِذَا أَنْعَمَ اَللَّهُ عَلَى عَبْدِهِ أَنْ يَقُولَ‏ سُبْحََانَ اَلَّذِي سَخَّرَ لَنََا هََذََا وَ مََا كُنََّا لَهُ مُقْرِنِينَ `وَ إِنََّا إِلى‏ََ رَبِّنََا لَمُنْقَلِبُونَ‏ وَ اَلْحَمْدُ لِلََّهِ رَبِّ اَلْعََالَمِينَ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۵۲۰

و سعد بن سعد (اشعرى) از حضرت رضا عليه السّلام در مورد سجده سهو پرسيد و گفت: مى‏بينم همكيشان ما پس از نماز واجب يك سجده بجا مى‏آورند و ميگويند آن سجده شكر است، فرمود: جز اين نيست كه شكر آنست كه هر گاه خداوند به بنده‏اش نعمتى عطا فرمود بگويد: «سبحان الّذي سخّر لنا هذا و ما كنّا له مقرنين. و إنّا إلى ربّنا لمنقلبون. و الحمد للَّه ربّ العالمين» (منزّه است آن كس كه اين را براى ما مسخّر و مطيع ساخت و ما توان آن نداشتيم كه با او مقاومت كنيم و ما بسوى پروردگارمان بازگشت‏كننده‏ايم و ستايش مخصوص معبودى است كه پروردگار عالميان است).