روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۴۷۳

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ وَصْفِ الصَّلَاةِ مِنْ فَاتِحَتِهَا إِلَى خَاتِمَتِهَا

: 

لَمَّا أَنْزَلَ اَللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى‏ فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ اَلْعَظِيمِ‏ قَالَ‏ اَلنَّبِيُّ ص‏ اِجْعَلُوهَا فِي رُكُوعِكُمْ فَلَمَّا أَنْزَلَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَ‏ سَبِّحِ اِسْمَ رَبِّكَ اَلْأَعْلَى‏ قَالَ‏ اَلنَّبِيُّ ص‏ اِجْعَلُوهَا فِي سُجُودِكُمْ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۹۰

هنگامى كه خداوند تبارك و تعالى اين آيه را فرو فرستاد كه: فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ* (يعنى: تنزيه كن نام پروردگار با عظمت خود را) پيامبر خدا صلّى اللَّه عليه و آله فرمود: اين ذكر را در ركوع خود قرار دهيد و بگوئيد: «سبحان ربّي العظيم و بحمده» و چون خداوند عزّ و جلّ اين آيه را فرو فرستاد كه: «سبّح اسم ربّك الأعلى» (يعنى: تنزيه كن و منزّه و پاك و بدان نام پروردگار خود را كه بالاتر و والاتر از آنست كه به وصف درآيد و يا تنزيه او توان كرد). رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله فرمود: اين ذكر را در سجود خود قرار دهيد و بگوئيد: «سبحان ربّى العظيم و بحمده». سپس سر از سجده دوم بردار، و (باندازه جلسه‏اى استراحت كه سنّت است) بر زمين قرار گير، و دستهايت را بلند كن و همزمان تكبير بگو، آنگاه براى خواندن ركعت دوّم برخيز، و چون جهت برخاستن بر دستهايت تكه كردى ميگوئى: «بحول اللَّه و قوّته أقوم و أقعد» (يعنى: با حول و قوّت الهى برميخيزيم و مى‏نشينيم) و چون جهت ركعت دوّم برخاستى حمد و سوره ميخوانى (هر سوره‏اى كه بخواهى غير از سورى كه گذشت) و پس از قراءت و پيش از ركوع قنوت ميخوانى. و مستحب است در ركعت اوّل حمد و سوره «إنّا أنزلناه» و در ركعت دوّم حمد و «قل هو اللَّه أحد» را بخوانند زيرا «إنّا أنزلناه» سوره پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله و اهل بيت او صلوات اللَّه عليهم أجمعين است و نمازگزار آنان را وسيله خود در پيشگاه خداوند متعال قرار ميدهد و متوسّل به ايشان مى‏شود، زيرا بوسيله ايشان به شناخت و معرفت خداى متعالى رسيده است، و در ركعت دوّم سوره توحيد يا قل هو اللَّه أحد را مى‏خوانند زيرا دعاء در پى آن مستجاب مى‏شود، و قنوت نيز كه پس از آن خوانده مى‏شود به اجابت ميرسد، و قنوت سنّت واجب است و هر كس عمدا در هر نمازى آن را ترك كند نمازش صحيح نيست، خداوند عزّ و جلّ فرموده است: وَ قُومُوا لِلَّهِ قانِتِينَ‏ (يعنى: برخيزيد و بايستيد در حالى كه قنوت مى‏خوانيد يا در حال قنوت باشيد) منظور اينست كه اطاعت‏كنندگان و فرمانبرداران خداوند باشيد و دعا كنيد يا خداوند را در قنوت بخوانيد. و كمترين آنچه كه از قنوت كافى است چند نوع است از آن جمله اينكه اين دعا را بخوانى: «ربّ اغفر و ارحم و تجاوز عمّا تعلم إنّك أنت الأعزّ الأكرم (يعنى: پروردگارا ما را بيامرز و بر ما ببخشا و از آنچه خود ميدانى (از خلافكاريهاى ما) در گذر همانا تو عزيزتر و كريمتر از آن هستى كه عزّت و كرم و بزرگوارى‏ات را بتوان بتصوّر آورد) و نوع ديگر آنست كه ثنا باشد و بگوئى: «سبحان من دانت له السّماوات و الأرض بالعبوديّة» (يعنى: منزّه است يا منزّه ميدانم و بپاكى ياد ميكنم‏ خداوندى را كه آسمانها و زمين او را ببندگى خاشع و مطيعند) و نوع ديگر آنست كه سه بار تسبيح بگوئى در قنوت، و اشكالى ندارد كه در قنوت و ركوع و سجود و قيام و قعود خود براى امور دنيوى و اخروى دعا كنى و نيز اگر بخواهى مى‏توانى حاجت خود را نام ببرى.