روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۴۶۲

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ وَصْفِ الصَّلَاةِ مِنْ فَاتِحَتِهَا إِلَى خَاتِمَتِهَا

و سال رجل امير المومنين ع فقال له :

يَا اِبْنَ عَمِّ خَيْرِ خَلْقِ اَللَّهِ تَعَالَى مَا مَعْنَى رَفْعِ يَدَيْكَ فِي اَلتَّكْبِيرَةِ اَلْأُولَى فَقَالَ ع مَعْنَاهُ اَللَّهُ أَكْبَرُ اَلْوَاحِدُ اَلْأَحَدُ اَلَّذِي‏ لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَيْ‏ءٌ لاَ يُلْمَسُ بِالْأَخْمَاسِ‏ وَ لاَ يُدْرَكُ بِالْحَوَاسِّ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۷۴

شخصى از امير المؤمنين عليه السّلام سؤال كرده گفت: اى پسر عموى بهترين خلق خداوند متعال معنى اينكه در تكبيرة الاحرام دستهاى خود را بلند ميكنى چيست؟ آن حضرت در پاسخ فرمود: معناى اين كار آنست كه نمازگزار چنين مى‏نمايد كه خداوند بزرگ و يكتا و بى‏همتائى كه براى او همانند و نظير نيست با انگشتان سوده نگردد، و با حسها چه ظاهرى و چه باطنى درك نشود. و چون تكبير الاحرام كه تكبير افتتاح است گفتى و به نماز آغاز كردى پس سوره حمد را با يك سوره ديگر بخوان، و هر سوره‏اى را كه بخواهى ميتوانى بخوانى و در انتخاب دستت باز است مگر چهار سوره را كه عبارت است از سوره «و الضّحى» و سوره «الم نشرح» كه اين دو يك سوره محسوب است، و نيز سوره «لإيلاف» و «أ لم تر كيف» (يعنى سوره فيل) كه نيز اين دو يك سوره بحساب مى‏آيد، و اگر بخواهى كه آنها را بخوانى و سوره و الضّحى و ألم نشرح را در يك ركعت ميخوانى، و أ لم تر كيف و لإيلاف را نيز در ركعت ديگر، و هيچ گاه يكى از اين سورهاى چهارگانه را بدون قرينش در يك ركعت از نمازهاى واجب خويش مخوان، و هرگز در نمازهاى واجب ميان دو سوره قرآن مكن (يعنى دو سوره غير آنكه گفته شد با هم در يك ركعت مخوان) امّا در نمازهاى نافله و مستحبّى هر چه خواهى از سورها با هم بخوان (دو سوره و يا سه سوره و بيشتر)، و در نمازهاى واجب هيچ يك از سوره‏هاى سجده را (كه در آن سجده واجب است) و آن چهار سوره است مخوان و آنها عبارتند از سوره‏ سجده قبل از سوره لقمان (كه الم سجده است) دوّم: حم سجده، سوّم و النجم، چهارم اقراء باسم ربّك. و هر كس هر يك از آيات سجده را تلاوت كند پس بايد بسجده رود و بگويد «الهى آمنّا بما كفروا، و عرفنا منك ما انكروا، و أجبناك إلى ما دعوا، الهى فالعفو العفو» (پروردگارا ما ايمان آورديم بآنچه آنان كافر شدند، و شناختيم از تو آنچه را كه ديگران انكار كردند، و اجابت نموديم ترا در آنچه آنان خوانده شده بودند (يعنى بايمان بحق)، پروردگارا از تو طلب آمرزش و عفو مى‏نمائيم) آنگاه سر از سجده برمى‏دارد و تكبير ميگويد.