روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۳۴۶

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ مَا يُصَلَّى فِيهِ وَ مَا لَا يُصَلَّى فِيهِ مِنَ الثِّيَابِ وَ جَمِيعِ الْأَنْوَاع

و سال سماعه بن مهران ابا عبد الله ع :

عَنْ لُحُومِ اَلسِّبَاعِ مِنَ اَلطَّيْرِ وَ اَلدَّوَابِّ قَالَ أَمَّا أَكْلُ لَحْمِهَا فَإِنَّا نَكْرَهُهُ وَ أَمَّا اَلْجُلُودُ فَارْكَبُوا عَلَيْهَا وَ لاَ تَلْبَسُوا مِنْهَا شَيْئاً تُصَلُّونَ فِيهِ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۰۵

سماعة بن مهران از امام صادق عليه السّلام سؤال كرد گوشت پرندگان شكارى و گوشتخوار مانند باز و شاهين، و حيوانات درنده چهار پا مانند شير و پلنگ چه حكمى دارد؟ آن حضرت فرمود: امّا خوردن گوشت آنان، ما اهل بيت از آن كراهت داريم، ولى پوست آن حيوانات را جايز است بر آن سوار شويد (يا زين اسب بسازيد يا بهر صورت براى سوارى استفاده كنيد) ولى بهيچ وجه آنها را هنگام نماز مپوشيد و در آنها نماز نخوانيد. (تذكّر: مراد از كراهت در اينجا حرمت است و اين امر در احاديث ما فراوان مشاهده مى‏شود خصوصا كه تقيّه نيز در كار مى‏باشد). پدرم- كه خداوند از او خشنود باشد- در رساله‏اى كه براى من نوشت و يا برايم‏ فرستاده متذكر شده است: نماز خواندن در لباس تهيه شده از مو و كرك هر حيوان حلال گوشت يا هر حيوانى كه گوشت آن را بتوان خورد اشكال ندارد ولى اگر پشم و مو و پوست حيوانى ديگر از قبيل سنجاب يا سمور يا فنك (حيوانى است همخانواده و همسان روباه امّا كوچكتر از آنست، ظاهرا قاقم باشد كه بهترين نوع پوست متعلق به آنست) بتن دارى و ميخواهى نماز بخوانى آن جامه يا پوستين را از تن بيرون آور، البتّه در اين مورد (سنجاب و سمور و فنك) رواياتى نيز از ائمه هدى عليهم السلام رسيده است كه نماز خواندن در آن لباسها را (با كراهت و در حالت ضرورت و گاه مطلقا) رخصت داده‏اند (اگر چه نخواندن بهتر است)؛ و زنهار در جامه‏اى كه از پوست روباه تهيّه كرده باشند نماز مگذار، و نيز در جامه‏اى كه زير آن يا روى آن پوشيده‏اى نماز مكن (زيرا ممكن است موى آن حيوان به آن چسبيده باشد و بچشم نيايد).