روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۳۲۴

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ مَا يُصَلَّى فِيهِ وَ مَا لَا يُصَلَّى فِيهِ مِنَ الثِّيَابِ وَ جَمِيعِ الْأَنْوَاع

و سال عبد الرحمن بن الحجاج ابا عبد الله ع :

عَنِ اَلدَّرَاهِمِ اَلسُّودِ تَكُونُ مَعَ اَلرَّجُلِ وَ هُوَ يُصَلِّي مَرْبُوطَةً أَوْ غَيْرَ مَرْبُوطَةٍ فَقَالَ مَا أَشْتَهِي أَنْ يُصَلِّيَ وَ مَعَهُ هَذِهِ اَلدَّرَاهِمُ اَلَّتِي فِيهَا اَلتَّمَاثِيلُ ثُمَّ قَالَ ع مَا لِلنَّاسِ بُدٌّ مِنْ حِفْظِ بَضَائِعِهِمْ فَإِنْ صَلَّى وَ هِيَ مَعَهُ فَلْتَكُنْ مِنْ خَلْفِهِ وَ لاَ يَجْعَلْ شَيْئاً مِنْهَا بَيْنَهُ وَ بَيْنَ اَلْقِبْلَةِ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۸۷

عبد الرّحمن بن حجّاج از امام صادق عليه السّلام سؤال كرد: در باره پولهاى خرد يا شاهيهاى سياه و ريال و فلوس كه شخص همراه داشته باشد و نماز گزارد، چه بصورت بسته كه در كيسه سر بسته باشد، و چه بصورت متفرّق در جيب داشته باشد، حكم آن چيست؟ آن حضرت فرمود: من دوست نميدارم كسى نماز بخواند و از اين پولهاى سياه يا سكّه‏هائى كه بر آن عكس صورت نقش شده با خود داشته باشد. سپس آن حضرت فرمود: مردم از حفظ و نگه دارى سرمايه‏هاى خود ناگزيرند (اگر آن را بحال خود جدا از خود رها كنند و بياندازند سارقين آن را خواهند برد) پس وقتى ميخواهند نماز بخوانند و آن را بهمراه دارند كارى كنند كه در پشت ايشان قرار گيرد، يا به پشت خود ببندند و در بغل نباشد كه ميان شخص و قبله قرار گيرد.