روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۲۸۲

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ الْمَوَاضِعِ الَّتِي تَجُوزُ الصَّلَاةُ فِيهَا وَ الْمَوَاضِعِ الَّتِي لَا تَجُوزُ فِيهَا

و سيل :

عَنِ اَلتَّمَاثِيلِ تَكُونُ فِي اَلْبِسَاطِ لَهَا عَيْنَانِ وَ أَنْتَ تُصَلِّي‏ فَقَالَ‏ إِنْ كَانَ لَهَا عَيْنٌ وَاحِدَةٌ فَلاَ بَأْسَ وَ إِنْ كَانَ لَهَا عَيْنَانِ وَ أَنْتَ تُصَلِّي فَلاَ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۶۹

و نيز پرسيدند از صورتهايى كه روى فرش نقش شده و داراى دو چشم است و بخواهى روى آن نماز كنى حكمش چيست؟ امام عليه السّلام فرمود: اگر داراى يك چشم است (نيمرخ) اشكال ندارد، ولى اگر دو چشم داشته باشد و تو نماز بخوانى نميشود يا جايز نيست. توضيح: «منظور از يك چشم بودن آنست كه تصوير را از نيمرخ برداشته يا منعكس كرده باشند كه فقط يك چشمش پيداست و اساسا چنين تصويرى نقش كامل محسوب نميشود».