روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۲۷۱

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ الْمَوَاضِعِ الَّتِي تَجُوزُ الصَّلَاةُ فِيهَا وَ الْمَوَاضِعِ الَّتِي لَا تَجُوزُ فِيهَا

و سيل الصادق ع :

عَنِ اَلصَّلاَةِ فِي بُيُوتِ‏ اَلْمَجُوسِ‏ وَ هِيَ تُرَشُّ بِالْمَاءِ قَالَ لاَ بَأْسَ بِهِ ثُمَّ قَالَ‏ وَ رَأَيْتُهُ فِي طَرِيقِ‏ مَكَّةَ أَحْيَاناً يَرُشُّ مَوْضِعَ جَبْهَتِهِ ثُمَّ يَسْجُدُ عَلَيْهِ رَطْباً كَمَا هُوَ وَ رُبَّمَا لَمْ يَرُشَّ اَلْمَكَانَ اَلَّذِي يَرَى أَنَّهُ نَظِيفٌ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۶۵

از امام صادق عليه السّلام پرسيدند كه در خانه‏هاى مجوس نماز ميتوان خواند؟ در حالى كه در آنجا آب بپاشند، آن حضرت فرمود: اشكالى ندارد، حلبى (راوى حديث) گويد: من خود گاه امام صادق عليه السّلام را در راه مكه ميديدم محلّ‏ سجده خود را آب ميپاشيد، و بعد بر آن موضع كه هنوز رطوبت داشت و خشك نشده بود سجده ميفرمود، و گاه هم پيش مى‏آمد كه جايى را آب نميريخت چون ميديد موضع خود پاكيزه است، يا موضعى را كه ميديد پاكيزه است ديگر آب بر آن نميپاشيد.