روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۲۰۶

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ مَوَاقِيتِ الصَّلَاة

و قال الصادق ع :

مَنْ صَلَّى اَلْمَغْرِبَ ثُمَّ عَقَّبَ وَ لَمْ يَتَكَلَّمْ حَتَّى يُصَلِّيَ رَكْعَتَيْنِ‏ كُتِبَتَا لَهُ فِي عِلِّيِّينَ فَإِنْ صَلَّى أَرْبَعاً كُتِبَتْ لَهُ حَجَّةٌ مَبْرُورَةٌ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۳۲

و امام صادق عليه السّلام فرمود: هر كس نماز مغرب را بجا آورد و بعد مشغول تعقيبات شود و با هيچ كس سخن نگويد تا دو ركعت نماز بجا آورد اين نماز را در صحيفه اعمال او جزء ابرار در علّيّين مينويسند (زيرا خداوند متعال ميفرمايد: «إنّ كتاب الأبرار لفي علّيّين» يعنى: همانا نامه عمل نيكوكاران در علّيّين است. و اگر چهار ركعت بجاى آورد يا دو ركعت ديگر بر آن بيافزايد، ثواب حجّ مقبولى براى او مينويسند. (مصنّف كتاب- رحمه اللَّه- پس از نقل حديث فوق ميفرمايد: و وقت نماز صبح هنگاميست كه سفيدى صبح در امتداد عرض افق پديدار شود و نيك روشن شود و درخشش و روشنى صبح آسمان را فرا گيرد و سپيدى آن همانند سفيدى جامه مصرى (معروف به قباطي) يا مانند درخشش نهر سوراء باشد. و هر كس نماز صبح را در اوّل وقت آن بجاى آورد دو بار ثواب آن را در نامه عملش مى‏نويسند يك بار فرشتگان شب و يك بار فرشتگان روز و هر كس نماز صبح را در آخر وقت مقرّر بخواند فقطّ يك بار در نامه عملش مينويسند، خداوند عزّ و جلّ فرموده: وَ قُرْآنَ الْفَجْرِ إِنَّ قُرْآنَ الْفَجْرِ كانَ مَشْهُوداً يعنى: نماز صبح را بجاى آر كه آن مشهود فرشتگان شب و روز است و هر دو در آن وقت حاضرند. منظور اينست كه فرشتگان مأمور شب و فرشتگان مأمور روز شاهد آن هستند.