روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۱۵۴

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ فَرْضِ الصَّلَاة

و كان امير المومنين ع يقول :

إِنَّ أَفْضَلَ مَا يَتَوَسَّلُ بِهِ اَلْمُتَوَسِّلُونَ اَلْإِيمَانُ بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ اَلْجِهَادُ فِي سَبِيلِ اَللَّهِ وَ كَلِمَةُ اَلْإِخْلاَصِ فَإِنَّهَا اَلْفِطْرَةُ وَ إِقَامُ اَلصَّلاَةِ فَإِنَّهَا اَلْمِلَّةُ وَ إِيتَاءُ اَلزَّكَاةِ فَإِنَّهَا مِنْ فَرَائِضِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ اَلصَّوْمُ فَإِنَّهُ جُنَّةٌ مِنْ عَذَابِهِ وَ حِجُ‏ اَلْبَيْتِ‏ فَإِنَّهُ مَنْفَاةٌ لِلْفَقْرِ وَ مَدْحَضَةٌ لِلذَّنْبِ وَ صِلَةُ اَلرَّحِمِ فَإِنَّهَا مَثْرَاةٌ فِي اَلْمَالِ وَ مَنْسَأَةٌ فِي اَلْأَجَلِ‏ وَ صَدَقَةُ اَلسِّرِّ فَإِنَّهَا تُطْفِئُ اَلْخَطِيئَةَ وَ تُطْفِئُ غَضَبَ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ صَنَائِعُ اَلْمَعْرُوفِ فَإِنَّهَا تَدْفَعُ مِيتَةَ اَلسَّوْءِ وَ تَقِي‏ مَصَارِعَ اَلْهَوَانِ‏ أَلاَ فَاصْدُقُوا فَإِنَّ اَللَّهَ مَعَ اَلصَّادِقِينَ وَ جَانِبُوا اَلْكَذِبَ فَإِنَّهُ يُجَانِبُ اَلْإِيمَانَ أَلاَ إِنَّ اَلصَّادِقَ عَلَى شَفَا مَنْجَاةٍ وَ كَرَامَةٍ أَلاَ إِنَّ اَلْكَاذِبَ عَلَى شَفَا مَخْزَاةٍ وَ هَلَكَةٍ أَلاَ وَ قُولُوا خَيْراً تُعْرَفُوا بِهِ وَ اِعْمَلُوا بِهِ تَكُونُوا مِنْ أَهْلِهِ وَ أَدُّوا اَلْأَمَانَةَ إِلَى مَنِ اِئْتَمَنَكُمْ وَ صِلُوا أَرْحَامَ مَنْ قَطَعَكُمْ وَ عُودُوا بِالْفَضْلِ عَلَى مَنْ حَرَمَكُمْ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۰۴

امير المؤمنين عليه السّلام ميفرمود: همانا بالاترين و برترين چيزى كه اهل توسّل (براى تقرّب به خداى متعال) آن را وسيله قرار داده و بدان توسّل مى‏جويند عبارتست از ايمان بخداوند و پيامبر او، و جهاد در راه خدا و اظهار كلمه اخلاص كه همانا كلمه «لا اله إلّا اللَّه» است با رعايت همه شروط آن، كه همانا قائل بودن به اين كلمه نشاندهنده برخوردارى شخص از فطرت اسلامى است، و نيز بپا داشتن نماز كه آن ملّت و كيش اسلام است، و پرداختن زكات براى كسانى كه مقرّر گشته، كه آن از جمله فرائض و واجبات خداوند عزّ و جلّ است، و روزه داشتن كه آن سپر و حافظى در برابر عذاب خداى متعال است، و به جا آوردن حجّ خانه خدا كه اين عمل دوركننده تنگدستى از آدمى و زائل سازنده گناهان است، و سركشى به خويشاوندان و دلجوئى و نيكى به ايشان كه اين كار موجب افزونى در مال و بتأخير انداختن مرگ يا بعبارت ديگر موجب درازى عمر است، و صدقه دادن پنهان از چشم مردم، كه آن آتش برخاسته از نابكاريها و اعمال ناروا و نيز غضب و خشم خداوند عزّ و جلّ را فرو مى‏نشاند، و انجام كارهاى نيك كه مرگ بد و ناخوشايند را از آدمى دور ميسازد، و انسان را از هر بلائى كه ناگزير گريبانگير مى‏شود و آدمى را در ميان مردم خوار مى‏كند (يا گناهانى كه شخص را در پيشگاه خداوند و اوليائش پست و خفيف ميسازد) حفظ مى‏كند، هشيار باشيد و بدانيد كه راست بگوئيد همانا خداوند با صادقان و راستگويان است، و از دروغ و دروغگوئى دورى گزينيد كه دروغگو از ايمان بر كنار و بدور است، بدانيد كه راستگو به نجات و كرامت خداوندى بسى نزديك است، و آگاه باشيد دروغگو در پرتگاه خوارى و هلاك در دنيا و عقبى است، و مراقب باشيد كه پيوسته سخن خير بر زبان برانيد تا نزد مردم بخوبى و خير شناخته شويد و بدان رفتار كنيد تا اهل خير باشيد، و امانت را بكسى كه شما را امين شمرده ادا كنيد، و خويشاوندانى كه شما را ترك كرده و از شما بريده‏اند شما به آنان مهربانى و نيكى كنيد و كسانى كه شما را از خير خود محروم ساخته‏اند شما با نيكوكارى و احسان و تفضّل بسوى ايشان برويد». (يا بنا بر قراءت ديگر: تفضّل بر ديگران را رويّه خود قرار دهيد).