روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۱۹۸۸

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، التَّكْفِينُ وَ آدَابُه

و روي :

أَنَّهُ لَمَّا قُبِضَ‏ أَبُو جَعْفَرٍ اَلْبَاقِرُ ع لَمْ يَزَلْ‏ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ يَأْمُرُ بِالسِّرَاجِ فِي اَلْبَيْتِ اَلَّذِي كَانَ يَسْكُنُهُ حَتَّى قُبِضَ‏ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ ثُمَّ أَمَرَ أَبُو اَلْحَسَنِ مُوسَى بْنُ جَعْفَرٍ ع‏ بِمِثْلِ ذَلِكَ فِي بَيْتِ‏ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ حَتَّى أُخْرِجَ بِهِ إِلَى‏ اَلْعِرَاقِ ثُمَّ لاَ يُدْرَى مَا كَانَ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۲۴

و روايت شده است كه: وقتى امام محمّد باقر عليه السّلام رحلت فرمود امام صادق عليه السّلام امر ميفرمود شبها در آن خانه‏اى كه پدرشان سكنى داشتند هميشه چراغى روشن باشد و تا هنگامى كه امام صادق عليه السّلام وفات يافتند اين چنين بود. پس از آن حضرت موسى بن جعفر عليهما السّلام نيز در مورد محلّ مسكونى پدرشان همان دستور را فرمودند تا زمانى كه آن حضرت را (بدستور هارون) به عراق بردند و پس از آن ديگر معلوم نشد كه چه پيش آمد. و كسى كه جنب باشد و بخواهد مرده را غسل دهد بايد استحبابا وضو بگيرد همانند وضوى نماز، بعد از آن مرده را غسل دهد و كسى كه بعد از غسل دادن ميّت بخواهد جماع كند مستحبّ است وضو بگيرد پس از آن جماع كند. هر گاه مرده‏اى غسل داده شود و از او خون فراوانى خارج شود و خونريزى بند نيايد بر آن محلّ گل رس گذاشته مى‏شود خونريزى بند مى‏آيد.