روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۱۹۸۷

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، التَّكْفِينُ وَ آدَابُه

و قال امير المومنين ع :

يُنْزَعُ عَنِ اَلشَّهِيدِ اَلْفَرْوُ وَ اَلْخُفُّ وَ اَلْقَلَنْسُوَةُ وَ اَلْعِمَامَةُ وَ اَلْمِنْطَقَةُ وَ اَلسَّرَاوِيلُ إِلاَّ أَنْ يَكُونَ أَصَابَهُ دَمٌ‏ فَإِنْ أَصَابَهُ دَمٌ تُرِكَ وَ لاَ يُتْرَكُ عَلَيْهِ شَيْ‏ءٌ مَعْقُودٌ إِلاَّ حُلَّ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۲۴

امير المؤمنين عليه السّلام فرمود: از شهيد پوستين و پاى افزار و كلاه و عمامه و كمر بند و زير جامه را ميكنند، مگر آنكه بآنها خون رسيده باشد، پس اگر خون بهر يك از آنها رسيده باشد همچنان رهايش ميكنند و به آن دست نميزنند، و هيچ چيز بسته و گروه خورده‏اى بر تن او رها نميشود مگر آنكه بايد باز شود. و شخص محرم هر گاه فوت كند غسل داده شده و كفن مى‏شود و دفن ميگردد و هر آنچه نسبت به محلّ معمول داشته مى‏شود عمل كرده جز كافور كه نزدش نبرند. كسى كه در ميدان كار زارى كه بفرمان خداوند عزّ و جلّ نبوده كشته شود غسل داده مى‏شود همچنان كه ميّت معمولى غسل داده ميگردد و سرش در كنار گردنش قرار گرفته و بهمراه بدنش غسل داده مى‏شود. و اگر مادر در حال حمل مرده و فرزند حركت دارد جانب چپ شكم را ميدرند و فرزند او را بيرون مى‏آورند. و اگر طفل در درون شكم مادر بميرد و بيرون نيايد در حالى كه مادر زنده باشد، كسى دست خود را داخل فرج آن زن نموده و با دستش طفل مرده را پاره پاره كرده و آن را خارج ميسازد.