روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۱۷۶۲

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، بَابُ التَّيَمُّم

و ساله معاويه بن ميسره :

عَنِ اَلرَّجُلِ يَكُونُ فِي اَلسَّفَرِ فَلاَ يَجِدُ اَلْمَاءَ فَيَتَيَمَّمُ وَ يُصَلِّي ثُمَّ يَأْتِي عَلَى اَلْمَاءِ وَ عَلَيْهِ شَيْ‏ءٌ مِنَ اَلْوَقْتِ أَ يَمْضِي عَلَى صَلاَتِهِ أَمْ يَتَوَضَّأُ وَ يُعِيدُ اَلصَّلاَةَ قَالَ يَمْضِي عَلَى صَلاَتِهِ فَإِنَّ رَبَّ اَلْمَاءِ هُوَ رَبُّ اَلتُّرَابِ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۱۴۲

و معاوية بن ميسره از امام صادق عليه السّلام سؤال كرد: در مورد مردى كه در حال سفر است و آب پيدا نميكند پس تيمّم ميكند و بنماز ميايستد و در حال نماز به آب ميرسد (يا آب ميرسد) و هنوز اندكى از وقت باقى است آيا نمازش را بپايان برد يا اينكه وضو گرفته و نماز را از سر بخواند؟ آن حضرت فرمود: همان نماز را بپايان رساند كه صحيح است زيرا آن خداوندى كه پروردگار آبست پروردگار خاك نيز هست.