روایت:الکافی جلد ۸ ش ۲۲۶

آدرس: الكافي، جلد ۸، كِتَابُ الرَّوْضَة

محمد بن يحيي عن احمد بن محمد بن عيسي عن الحسن بن علي عن ابي سلمه عن معتب عن ابي عبد الله ع قال :

اَلدَّوَاءُ أَرْبَعَةٌ اَلسَّعُوطُ وَ اَلْحِجَامَةُ وَ اَلنُّورَةُ وَ اَلْحُقْنَةُ

ترجمه

هاشم رسولى محلاتى, الروضة من الكافی جلد ۱ ترجمه رسولى محلاتى, ۲۷۶

معتب از امام صادق عليه السّلام روايت كند كه فرمود: دوا چهار چيز است: (مجلسى (ره) گويد: يعنى مهمترين دواهاى بهداشتى اين چهار است و ما بقى دواها چون اثرش اندك است بحساب در نيايد): ۱- سعوط (يعنى دواهائى كه در بينى كشند). ۲- حجامت (كه در اوقات و شرائط معينى خون گيرند). ۳- نوره كشيدن (ستردن موى بدن بوسيله داروى مخصوص). ۴- اماله كردن و تنقيه با مايعات.

حميدرضا آژير, بهشت كافى - ترجمه روضه كافى‏, ۲۳۹

معتّب از امام صادق عليه السّلام نقل مى‏كند كه فرمود: دارو چهار تاست: سعوط [دارويى كه در بينى كشند]؛ حجامت [گرفتن خون در اوقاتى خاص‏]؛ كشيدن نوره [ستردن موى بدن‏]؛ اماله كردن و تنقيه با مايعات.