روایت:الکافی جلد ۸ ش ۱۲

آدرس: الكافي، جلد ۸، كِتَابُ الرَّوْضَة

جماعه عن سهل عن محمد عن ابيه عن ابي محمد عن ابي عبد الله ع قال :

سَأَلْتُهُ عَنْ قَوْلِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ اَلشَّمْسِ وَ ضُحََاهََا قَالَ اَلشَّمْسُ‏ رَسُولُ اَللَّهِ ص‏ بِهِ أَوْضَحَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لِلنَّاسِ دِينَهُمْ قَالَ قُلْتُ‏ اَلْقَمَرِ إِذََا تَلاََهََا قَالَ ذَاكَ‏ أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ ع‏ تَلاَ رَسُولَ اَللَّهِ ص‏ وَ نَفَثَهُ بِالْعِلْمِ نَفْثاً قَالَ قُلْتُ‏ وَ اَللَّيْلِ إِذََا يَغْشََاهََا قَالَ ذَاكَ أَئِمَّةُ اَلْجَوْرِ اَلَّذِينَ اِسْتَبَدُّوا بِالْأَمْرِ دُونَ‏ آلِ اَلرَّسُولِ ص‏ وَ جَلَسُوا مَجْلِساً كَانَ‏ آلُ اَلرَّسُولِ‏ أَوْلَى بِهِ مِنْهُمْ فَغَشُوا دِينَ اَللَّهِ بِالظُّلْمِ وَ اَلْجَوْرِ فَحَكَى اَللَّهُ فِعْلَهُمْ فَقَالَ‏ وَ اَللَّيْلِ إِذََا يَغْشََاهََا قَالَ قُلْتُ‏ وَ اَلنَّهََارِ إِذََا جَلاََّهََا قَالَ ذَلِكَ اَلْإِمَامُ مِنْ ذُرِّيَّةِ فَاطِمَةَ ع‏ يُسْأَلُ عَنْ دِينِ‏ رَسُولِ اَللَّهِ ص‏ فَيُجَلِّيهِ‏ لِمَنْ سَأَلَهُ فَحَكَى اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ قَوْلَهُ فَقَالَ‏ وَ اَلنَّهََارِ إِذََا جَلاََّهََا

ترجمه

هاشم رسولى محلاتى, الروضة من الكافی جلد ۱ ترجمه رسولى محلاتى, ۷۲

و نيز أبو بصير گويد: پرسيدم از امام صادق عليه السّلام در باره گفتار خداى عز و جل كه فرمايد: «سوگند بخورشيد و تابشش» (سوره و الشمس) فرمود: مقصود از خورشيد رسول خدا (ص) است كه خداى عز و جل بوسيله او دين را براى مردم روشن كرد، عرضكردم: «و سوگند بماه وقتى كه از پى آن درآيد» (معنايش چيست)؟ فرمود: مقصود امير المؤمنين عليه السّلام است كه از پى رسول خدا (ص) آمد، و آن حضرت دانش را بطور كامل در او دميد (چنانچه ماه از خورشيد كسب نور ميكند على عليه السّلام از رسول خدا (ص) كسب دانش كرد) گويد: عرضكردم: «و سوگند بشب وقتى كه زمين را فرا گيرد» (تفسيرش چيست؟) فرمود: آنها پيشوايان ناحق هستند كه از روى خودسرى در برابر خاندان رسول- خدا (ص) كار خلافت را بدست گرفتند و بمسندى نشستند كه خاندان رسول بدان مسند سزاوارتر از ايشان بودند، پرده تاريكى را با ستم و انحراف خود بر دين خدا پوشاندند و خداوند كار آنان را باين بيان حكايت كرده كه فرمود: «و سوگند بشب وقتى كه زمين را فرا گيرد» گويد: عرضكردم: «سوگند به روز هنگامى كه زمين را روشن كند» (معنايش چيست؟) فرمود: او امام از نژاد فاطمة عليها السّلام است كه از دين رسول خدا (ص) از او پرسش شود و او آن را براى پرسش‏كننده روشن و آشكار سازد و خداى عز و جل اين جريان را بدين گفتار حكايت كرده كه فرمود: «سوگند بروز هنگامى كه آن را روشن كند».

حميدرضا آژير, بهشت كافى - ترجمه روضه كافى‏, ۸۱

محمّد به نقل از پدرش مى‏گويد كه از امام صادق عليه السّلام پيرامون آيه: وَ الشَّمْسِ وَ ضُحاها «۲» پرسيدم. حضرت عليه السّلام فرمود: مقصود از خورشيد، پيامبر اكرم صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم است كه خداوند عزّ و جلّ به وسيله او دين را براى مردم روشن كرد. او مى‏گويد: عرض كردم‏ __________________________________________________

(۲) «سوگند به خورشيد و تابندگى‏اش» (سوره شمس/ آيه ۱).

تفسير: وَ الْقَمَرِ إِذا تَلاها «۱» چيست؟ فرمود: امير المؤمنين عليه السّلام است كه پس از پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم مى‏آيد و پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم دانش را بكمال در او مى‏دمد. راوى مى‏گويد: عرض كردم مقصود از: وَ اللَّيْلِ إِذا يَغْشاها «۲» چيست؟ فرمود: امامان ستم هستند كه در برابر خاندان پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم خودرأيى مى‏كنند، و در جايى مى‏نشينند، كه خاندان پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم از ايشان به آن شايسته‏تر هستند و دين خدا را، با ستم و ظلم بپوشانند و خداوند كار ايشان را حكايت كرده مى‏فرمايد: وَ اللَّيْلِ إِذا يَغْشاها «۳». راوى مى‏گويد پرسيدم: مقصود از: وَ النَّهارِ إِذا جَلَّاها «۴» چيست؟ پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم فرمود: مقصود از آن امام بر حق از نژاد فاطمه عليها السّلام است كه از دين رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم پرسش مى‏شود و آن را براى كسى كه پرسيده است روشن مى‏كند و خداوند از گفتار او حكايت مى‏كند. __________________________________________________

(۱) «سوگند به مه چون پى [خورشيد] رود» (سوره شمس/ آيه ۲).
(۲). «سوگند به شب چون پرده بر آن پوشد» (سوره شمس/ آيه ۴).
(۳) «سوگند به شب چو پرده بر آن پوشد» (سوره شمس/ آيه ۴).
(۴) «سوگند به روز چون [زمين را] روشن گرداند» (سوره شمس/ آيه ۳).