روایت:الکافی جلد ۲ ش ۹۶۴

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

الحسين بن محمد عن معلي بن محمد عن الوشا عن علي بن ابي حمزه عن ابي بصير عن ابي جعفر ع قال سمعته يقول :

اِتَّقُوا اَلْمُحَقَّرَاتِ مِنَ اَلذُّنُوبِ فَإِنَّ لَهَا طَالِباً يَقُولُ أَحَدُكُمْ أُذْنِبُ وَ أَسْتَغْفِرُ إِنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ وَ نَكْتُبُ مََا قَدَّمُوا وَ آثََارَهُمْ وَ كُلَّ شَيْ‏ءٍ أَحْصَيْنََاهُ فِي إِمََامٍ مُبِينٍ‏ وَ قَالَ عَزَّ وَ جَلَّ إِنَّهََا إِنْ تَكُ مِثْقََالَ حَبَّةٍ مِنْ خَرْدَلٍ فَتَكُنْ فِي صَخْرَةٍ أَوْ فِي اَلسَّمََاوََاتِ أَوْ فِي اَلْأَرْضِ‏ يَأْتِ بِهَا اَللََّهُ‏ إِنَّ اَللََّهَ لَطِيفٌ خَبِيرٌ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۱۲۱

از ابى بصير كه شنيدم امام باقر (ع) مى‏فرمود: بپرهيزيد از گناهان كوچك كه آنها را هم طالبى است، كسى از شماها مى‏گويد: گناه مى‏كنم و استغفار مى‏نمايم، راستى خدا عز و جل مى‏فرمايد (۱۲ سوره يس): «محققاً بنويسيم آنچه را پيش فرستادند و آثارى كه از آنها بماند و هر چيزى را در امام مبين آمار كنيم» و خدا عز و جل فرمايد (۱۶ سوره لقمان): «راستى كه اگر آنها به وزن يك دانه خردل باشند در درون سنگى باشند يا در آسمانها و يا در زمين باشند، خدا آنها را بياورد زيرا خدا باريك بين و آگاه است».

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۳۷۲

ابو بصير گويد: شنيدم امام باقر عليه السلام ميفرمود: از گناهانى كه ناچيزش انگاريد بپرهيزيد زيرا آنها هم بازخواست‏كننده‏ئى دارد، شخصى از شما ميگويد: گناه ميكنم و آمرزش ميخواهم، و خداى عز و جل ميفرمايد: «آنچه را پيش فرستاده و آثارشان را خواهيم نوشت، و همه چيز را در امام مبين (لوح محفوظ يا نامه اعمال) آمار كنيم ۱۲ سوره ۳۶» و باز فرمايد: «براستى كه اگر آنها (كردار و گفتار بندگان) بوزن دانه خردلى بوده و در ميان سنگ سخت يا در آسمانها و يا در زمين باشد، خدا آنها را بياورد، همانا خدا باريك بين و آگاهست، ۱۶- سوره ۳۱

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۶۵۱

حسين بن محمد، از معلّى بن محمد، از وشّاء، از على بن ابى‏حمزه، از ابوبصير، از امام محمد باقر عليه السلام روايت كرده است كه گفت: شنيدم از آن حضرت كه مى‏فرمود: «بپرهيزيد از گناهانى كه كوچك شمرده مى‏شوند؛ زيرا كه آنها را طلب‏كننده‏اى هست كه از آنها غافل نمى‏شود. يكى از شما مى‏گويد كه: گناه مى‏كنم و طلب آمرزش مى‏نمايم. به درستى كه خداى عز و جل مى‏فرمايد كه: «وَ نَكْتُبُ ما قَدَّمُوا وَ آثارَهُمْ وَ كُلَّ شَيْ‏ءٍ أَحْصَيْناهُ فِي إِمامٍ مُبِينٍ» «۳»، و خداى عز و جل فرموده است كه: «إِنَّها إِنْ تَكُ مِثْقالَ حَبَّةٍ مِنْ خَرْدَلٍ فَتَكُنْ فِي صَخْرَةٍ أَوْ فِي السَّماواتِ أَوْ فِي الْأَرْضِ يَأْتِ بِهَا اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ لَطِيفٌ خَبِيرٌ» «۴»؛ يعنى: به درستى كه خصلت و كردارى كه آدمى را باشد از خوب و بد، اگر در خُردى، هم‏سنگ دانه‏اى از خردل باشد كه از همه دانه‏ها خردتر است، پس آن دانه در اندران سنگ سخت و بزرگ باشد كه بيرون آوردن آن دشوار است، يا در زير صخره سبز باشد (كه آن را صمّاء گويند و در زير زمين هفتم است)، يا در آسمان‏ها باشد (با وجود رفعت و وسعت آنها)، يا در زمين باشد، كه خدا آن را بياورد (و حاضر گرداند در موقف حساب، و بر آن حساب فرمايد). __________________________________________________

(۳). يس، ۱۲. و در قرآن «وَنَكْتُبُ»، به جاى «سَنَكْتُبُ» واقع است. و ترجمه آيه مذكور شد.
(۴). لقمان، ۱۶.

به درستى كه خدا باريك‏دانى است كه علمش به هر چيز خرد و ريزه‏اى احاطه فرموده، و دانا و آگاه است به كنه هر چيزى».