روایت:الکافی جلد ۲ ش ۹۲۸

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

و عنه رفعه عن ابي عبد الله ع قال قال رسول الله ص :

يَا عَلِيُ‏ إِنَّ اَللَّهَ جَعَلَ اَلْفَقْرَ أَمَانَةً عِنْدَ خَلْقِهِ فَمَنْ سَتَرَهُ أَعْطَاهُ اَللَّهُ مِثْلَ أَجْرِ اَلصَّائِمِ اَلْقَائِمِ وَ مَنْ أَفْشَاهُ إِلَى مَنْ يَقْدِرُ عَلَى قَضَاءِ حَاجَتِهِ فَلَمْ يَفْعَلْ فَقَدْ قَتَلَهُ أَمَا إِنَّهُ مَا قَتَلَهُ بِسَيْفٍ وَ لاَ رُمْحٍ وَ لَكِنَّهُ قَتَلَهُ بِمَا نَكَى‏ مِنْ قَلْبِهِ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۹۹

امام صادق (ع) فرمود كه رسول خدا (ص) فرموده: اى على! راستى كه خدا فقر را به خلقِ خود سپرده و هر كه آن را نهان دارد، خدا به اندازه ثواب روزه‏دار شب زنده دار به او بدهد، و هر كه آن را فاش سازد نزد كسى كه بر روا كردن حاجت او توانا است و آن را روا نكند، او را كشته است، هلا با تيغ و نيزه او را نكشته ولى با زخمى كه به دل آن حاجتمند زده، او را كشته است‏

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۳۵۹

رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله فرمود: اى على، همانا خدا فقر را نزد مخلوقش به امانت گذاشته هر كه آن را نهان دارد، خدايش مانند پاداش روزه‏دارى كه بعبادت بپاخاسته دهد، و هر كه آن را نزد كسى كه‏ ميتواند حاجتش را برآورد فاش سازد، و او نكند او را كشته است، آگاه باش كه او را با شمشير و نيزه نكشته، بلكه با زخم به دل كشته است.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۶۳۱

و از او روايت است كه آن را مرفوع ساخته از امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود:

«رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود كه: يا على! به درستى كه خدا فقر و پريشانى را در نزد خلق خويش امانت قرار داده. پس هر كه آن را بپوشد و پنهان دارد، خدا او را مانند ثواب روزه‏دارى كه به عبادت ايستاده باشد عطا كند، و هر كه آن را فاش كند و اظهار نمايد در نزد كسى كه بر روا كردن حاجتش قادر باشد و نكند، پس به حقيقت كه او را كشته است. بدان و آگاه باش! كه او را به شمشير و نيزه نكشته، وليكن كشته است او را به آن‏چه از دلش خراشيده و مجروح گردانيده» (يعنى اندوهى كه به آن رسانيده).