روایت:الکافی جلد ۲ ش ۲۹۷

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

عده من اصحابنا عن احمد بن محمد بن خالد عن ابن محبوب عن عنبسه العابد قال قال لي ابو عبد الله ع :

مَا يَقْدَمُ‏ اَلْمُؤْمِنُ عَلَى اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ بِعَمَلٍ بَعْدَ اَلْفَرَائِضِ أَحَبَّ إِلَى اَللَّهِ تَعَالَى مِنْ أَنْ يَسَعَ اَلنَّاسَ بِخُلُقِهِ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۳۰۵

فرمود: مؤمن پس از فرائض عملى پيش از خدا نياورد كه محبوب‏تر باشد نزد خدا از حسن خلق كه به همه مردم رسا باشد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۱۵۷

امام صادق عليه السّلام فرمود: مؤمن بعد از انجام واجبات پيش خداى عز و جل عملى محبوبتر از اين نياورد كه مردم را از لحاظ خلقش در وسعت گذارد. (يعنى تنگ خلق نباشد).

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۲۷۱

چند نفر از اصحاب ما روايت كرده‏اند، از احمد بن محمد بن خالد، از ابن‏محبوب، از عنبسه عابد كه گفت: امام جعفر صادق عليه السلام به من فرمود كه: «مؤمن بر خداى عز و جل وارد نمى‏شود و پيش نمى‏آيد با عملِ بعد از واجبات، كه دوست‏تر باشد به سوى خداى- تعالى-، از اينكه مردم را به خلق نيك خود فراگيرد» (كه خلقش به هر كسى برسد و با هيچ‏كس كج‏خلقى نكند).