روایت:الکافی جلد ۲ ش ۲۴

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

محمد بن يحيي عن احمد بن محمد عن ابن فضال عن ابراهيم بن مسلم الحلواني عن ابي اسماعيل الصيقل الرازي عن ابي عبد الله ع قال :

إِنَّ فِي‏ اَلْجَنَّةِ لَشَجَرَةً تُسَمَّى اَلْمُزْنَ‏ فَإِذَا أَرَادَ اَللَّهُ أَنْ يَخْلُقَ‏ مُؤْمِناً أَقْطَرَ مِنْهَا قَطْرَةً فَلاَ تُصِيبُ بَقْلَةً وَ لاَ ثَمَرَةً أَكَلَ مِنْهَا مُؤْمِنٌ‏ أَوْ كَافِرٌ إِلاَّ أَخْرَجَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ مِنْ صُلْبِهِ‏ مُؤْمِناً

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۴۹

از امام صادق (ع) فرمود: در بهشت درختى است به نام (مزن) و هر گاه خدا خواهد مؤمنى بيافريند قطره‏اى از آن بچكاند و به هيچ سبزى و ميوه‏اى نرسد كه مؤمن يا كافر از آن بخورد جز آنكه خدا عز و جل از صلب او مؤمنى بر آرد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۲۲

امام صادق عليه السّلام فرمود: در بهشت درختى است كه مزن نام دارد، چون خدا خواهد مؤمنى بيافريند، قطره‏ئى از آن بچكاند، آن قطره بهر سبزى و ميوه‏ئى كه رسد و مؤمن يا كافرى از آن بخورد، خداى عز و جل از صلب او مؤمنى خارج كند.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۳۷

محمد بن يحيى، از احمد بن محمد، از ابن‏فضّال، از ابراهيم بن مسلم حلوانى، از ابواسماعيل صيقل رازى، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: «در بهشت درختى است كه آن را مُزْن مى‏نامند» «۱». و حضرت فرمود: چون خدا اراده فرمايد كه مؤمنى را بيافريند، چكيده‏اى از آن درخت بچكاند؛ پس آن چكيده به تره و ميوه‏اى نرسد، مگر آنكه خداى عز و جل از صلب آنكه آن را مى‏خورد، مؤمنى را بيرون مى‏آورد؛ خواه مؤمن آن را بخورد، و خواه كافر». __________________________________________________

(۱). و مزن- بر وزن قفل-، ابر و ابرهاى سفيد است، و شايد كه آن درخت را مزن ناميده باشند، از براى آنكه مانند ابر، آب بسيارى را برداشته. (مترجم)