روایت:الکافی جلد ۲ ش ۲۰۷۳

آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء

عده من اصحابنا عن سهل بن زياد عن بعض اصحابه عن علي بن ابي حمزه قال :

دَخَلْتُ عَلَى‏ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ فَقَالَ لَهُ‏ أَبُو بَصِيرٍ جُعِلْتُ فِدَاكَ أَقْرَأُ اَلْقُرْآنَ‏ فِي‏ شَهْرِ رَمَضَانَ‏ فِي لَيْلَةٍ فَقَالَ لاَ قَالَ فَفِي لَيْلَتَيْنِ قَالَ لاَ قَالَ فَفِي ثَلاَثٍ قَالَ هَا وَ أَشَارَ بِيَدِهِ ثُمَّ قَالَ يَا أَبَا مُحَمَّدٍ إِنَ‏ لِرَمَضَانَ‏ حَقّاً وَ حُرْمَةً لاَ يُشْبِهُهُ شَيْ‏ءٌ مِنَ اَلشُّهُورِ وَ كَانَ أَصْحَابُ‏ مُحَمَّدٍ ص‏ يَقْرَأُ أَحَدُهُمُ‏ اَلْقُرْآنَ‏ فِي شَهْرٍ أَوْ أَقَلَّ إِنَ‏ اَلْقُرْآنَ‏ لاَ يُقْرَأُ هَذْرَمَةً وَ لَكِنْ يُرَتَّلُ تَرْتِيلاً فَإِذَا مَرَرْتَ بِآيَةٍ فِيهَا ذِكْرُ اَلْجَنَّةِ فَقِفْ عِنْدَهَا وَ سَلِ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَ‏ اَلْجَنَّةَ وَ إِذَا مَرَرْتَ بِآيَةٍ فِيهَا ذِكْرُ اَلنَّارِ فَقِفْ عِنْدَهَا وَ تَعَوَّذْ بِاللَّهِ مِنَ‏ اَلنَّارِ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۴۳۷

از على بن ابى حمزه گويد: به امام صادق (ع) وارد شدم و ابو بصير به او عرض كرد: قربانت در ماه رمضان همه قرآن را در يك شب بخوانم؟ فرمود: نه، گفت: در دو شب؟ فرمود: نه، گفت: در سه شب؟ فرمود: ها، و بادست خود اشاره كرد (يعنى بخوان) سپس فرمود: اى ابا محمد، راستى براى ماه رمضان حق و حرمتى است كه هيچ كدام از ماه‏ها بدان نمانند و اصحاب محمد (ص) همه قرآن را در يك ماه يا كمترى مى‏خواندند، راستى قرآن با شتاب و درهم ورهم خوانده نشود ولى بايد با آرامى و تأنّى خوانده شود، هر گاه به آيه‏اى گذرى كه در آن ذكر بهشت است در نزد آن ايست كن و از خدا عز و جل بهشت بخواه، و هر گاه به آيه‏اى گذرى كه در آن ذكر دوزخ است در نزد آن ايست كن و از دوزخ به خدا پناه بر.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۴۲۲

على بن أبى حمزه گويد: خدمت حضرت صادق عليه السلام شرفياب شدم پس ابو بصير بآن حضرت عرض كرد: قربانت بروم: در ماه رمضان همه قرآن را در يك شب بخوانم؟ فرمود: نه عرضكرد: در دو شب؟ فرمود: نه، عرضكرد: در سه شب؟ فرمود: ها (يعنى آرى بخوان)- و با دست خود اشاره فرمود- مجلسى (ره) گويد: گويا اشاره فرمود كه خاموش باش) سپس فرمود: اى ابا محمد براى ماه رمضان حقى و حرمتى است كه ماههاى ديگر مانند آن نيستند (يعنى اينكه اذنت دادم در سه شب بخوانى بخاطر حرمت ماه رمضان و امتيازش با ماههاى ديگر است) و اصحاب حضرت محمد (ص) قرآن را در يكماه يا كمتر ميخواندند، و هر آينه قرآن با سرعت و شتاب خوانده نشود، و بايد هموار و شمرده و با آهنگ خوش خوانده شود، و هر گاه به آيه‏اى كه در آن نام بهشت برده شده است گذر كنى آنجا بايست، و از خداى عز و جل بهشت را بخواه، و چون به آيه‏اى كه در آن ذكر دوزخ است گذر كنى نزد آن نيز ايست كن و از دوزخ بخدا پناه ببر.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۶۴۷

چند نفر از اصحاب ما روايت كرده‏اند، از سهل بن زياد، از بعضى از اصحابش، از على بن ابى حمزه كه گفت: بر امام جعفر صادق عليه السلام داخل شدم. پس ابو بصير به آن حضرت عرض كرد كه: فداى تو گردم! آيا در ماه مبارك رمضان قرآن را در يك شب بخوانم؟ فرمود: «نه». عرض كرد: پس در دو شب بخوانم؟ فرمود: «نه». عرض كرد: پس در سه شب؟ فرمود كه: «ها» (يعنى خوب است، اين را بگير)، و به دست خود اشاره فرمود. بعد از آن، فرمود كه: «اى ابامحمد! به درستى كه ماه مبارك رمضان را حقّى و حرمتى بزرگ است، و چيزى از ماه‏ها به آن شباهت ندارد، و اصحاب محمد صلى الله عليه و آله چنان بودند كه يكى از ايشان، قرآن را در ماهى يا كمتر از آن مى‏خواند. به درستى كه قرآن نبايد كه به شتاب خوانده شود، وليكن بايد به ترتيل و تأنّى خوانده شود، ترتيلى درست، و چون به آيه‏اى گذرى كه ياد بهشت در آن باشد، در نزد آن توقّف كن و بايست، و بهشت را از خداى عز و جل سؤال كن، و چون از آيه‏اى گذرى كه ذكر آتش دوزخ در آن باشد، در نزد آن توقّف كن، و از آتش به خدا پناه بر».