روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۴۹۲

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

محمد بن يحيي عن علي بن الحسين الدقاق عن عبد الله بن محمد عن احمد بن عمر عن زيد القتات عن ابان بن تغلب قال سمعت ابا عبد الله ع يقول :

مَا مِنْ عَبْدٍ أَذْنَبَ ذَنْباً فَنَدِمَ عَلَيْهِ إِلاَّ غَفَرَ اَللَّهُ لَهُ قَبْلَ أَنْ يَسْتَغْفِرَ وَ مَا مِنْ عَبْدٍ أَنْعَمَ اَللَّهُ عَلَيْهِ نِعْمَةً فَعَرَفَ أَنَّهَا مِنْ عِنْدِ اَللَّهِ إِلاَّ غَفَرَ اَللَّهُ لَهُ قَبْلَ أَنْ يَحْمَدَهُ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۵۰۱

از ابان بن تغلب گويد: شنيدم امام صادق (ع) مى‏فرمود: هيچ بنده‏اى نيست كه گناهى كند و از آن پشيمان گردد جز اينكه پيش از استغفار خدا او را بيامرزد و هيچ بنده‏اى نباشد كه خدا به او نعمتى دهد و بداند كه آن از طرف خدا است جز اينكه خدا پيش از آنكه او را حمد گويد، وى را بيامرزد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۱۵۹

ابان بن تغلب گويد: شنيدم حضرت صادق عليه السّلام ميفرمود: هيچ بنده‏اى نيست كه گناهى كند و از آن پشيمان گردد جز اينكه پيش از آنكه طلب آمرزش كند خدا گناهش را بيامرزد، و هيچ بنده‏اى نيست كه خداوند بر او نعمتى ارزانى دارد، و بداند كه آن نعمت از طرف خدا است جز اينكه خداوند پيش از آنكه او سپاسگزارى آن را كند او را بيامرزد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۲۱۷

محمد بن يحيى، از على بن حسين دقّاق، از عبد اللَّه بن محمد، از احمد بن عمر، از زيد قتّات، از ابان بن تغلب روايت كرده است كه گفت: شنيدم از امام جعفر صادق عليه السلام كه مى‏فرمود: «هيچ بنده‏اى نيست كه گناهى را مرتكب شده باشد، پس بر آن پشيمان شده باشد، مگر آنكه خداى عز و جل او را آمرزيده، پيش از آنكه آمرزش طلب كند. و هيچ بنده‏اى نيست كه خداى عز و جل نعمتى را بر او انعام فرموده باشد، پس شناخته باشد كه آن نعمت از نزد خدا است، مگر آنكه خدا او را آمرزيده، پيش از آنكه او را ستايش كند».