روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۰۹۹

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

عده من اصحابنا عن احمد بن محمد بن خالد عن احمد بن محمد بن ابي نصر عن صفوان بن مهران عن عامر بن السمط عن حبيب بن ابي ثابت عن علي بن الحسين ع قال :

لَمْ يُدْخِلِ‏ اَلْجَنَّةَ حَمِيَّةٌ غَيْرُ حَمِيَّةِ حَمْزَةَ بْنِ عَبْدِ اَلْمُطَّلِبِ‏ وَ ذَلِكَ حِينَ أَسْلَمَ غَضَباً لِلنَّبِيِّ ص‏ فِي حَدِيثِ اَلسَّلَى اَلَّذِي أُلْقِيَ عَلَى‏ اَلنَّبِيِّ ص‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۲۱۳

از على بن الحسين (ع) فرمود: هيچ حميّتى به بهشت نبرد جز حميّتى كه حمزة بن عبد المطّلب كشيد، و اين براى آن بود كه به طرفدارى از پيغمبر (ص) خشم كرد و مسلمان شد، در داستان آن (سلا) كه بر پيغمبر (ص) افكندند.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۴۲۰

على بن الحسين عليهما السلام فرمود: هيچ حميتى ببهشت نرود، مگر حميت حمزة بن عبد المطلب زمانى كه براى حمايت پيغمبر صلى اللَّه عليه و آله خشم كرد و مسلمان شد، در داستان شكمبه‏اى كه بر سر پيغمبر صلى اللَّه عليه و آله انداختند.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۷۳۱

چند نفر از اصحاب ما روايت كرده‏اند، از احمد بن محمد بن خالد، از احمد بن محمد بن ابى نصر، از صفوان بن مهران، از عامر بن سمط، از حبيب بن ابى ثابت، از حضرت على بن الحسين عليهما السلام كه فرمود: «هيچ حميّتى داخل بهشت نشد، غير از حميّت حمزة بن عبد المطلّب». (و مراد از حميّت، صاحب حميّت است؛ چه حميّت، آن چيزى است كه دل را گرم و افروخته دارد از خشم و غضب، كه از تعصّب و امثال آن ناشى شده باشد). و حضرت فرمود كه: «اين در هنگامى بود كه حمزه اسلام آورد از روى خشم كردن از براى پيغمبر صلى الله عليه و آله، در [ماجرا و] حديث بچّه‏دان شتر كه بر پيغمبر صلى الله عليه و آله افكندند».