روایت:الکافی جلد ۱ ش ۷۱۳

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْعَقْلِ وَ الْجَهْل

محمد بن يحيي عن محمد بن الحسين عن علي بن اسباط عن اسباط بن سالم قال :

سَأَلَهُ رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ‏ هِيتَ‏ وَ أَنَا حَاضِرٌ عَنْ قَوْلِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ كَذََلِكَ أَوْحَيْنََا إِلَيْكَ رُوحاً مِنْ أَمْرِنََا فَقَالَ مُنْذُ أَنْزَلَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ ذَلِكَ اَلرُّوحَ عَلَى‏ مُحَمَّدٍ ص‏ مَا صَعِدَ إِلَى اَلسَّمَاءِ وَ إِنَّهُ لَفِينَا

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۲, ۳۴۷

اسباط بن سالم گويد: مردى از اهل هيت (شهرى بوده در عراق- در كنار فرات) در حضور من از آن حضرت پرسيد، از قول خدا عز و جل (۵۲ سوره شورى): «و هم چنين وحى كرديم به تو روحى از أمر خود» فرمود: از آنگاه كه خداى عز و جل اين روح را بر محمد (ص) نازل كرد به آسمان بر نگشت و به راستى او در ما هست.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۲, ۱۸

اسباط بن سالم گويد: من حاضر بودم كه مردى از اهل هيت (شهرى در كنار فرات بوده) از امام عليه السلام در باره قول خداى- عز و جل- «و همچنين روحى از امر خود را بسوى تو وحى كرديم» پرسيد امام فرمود: از زمانى كه خداى عز و جل آن روح را بر محمد صلّى اللَّه عليه و آله فرو فرستاده، بآسمان بالا نرفته است و آن روح در ما هست.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۱, ۸۶۳

محمد بن يحيى، از محمد بن حسين، از على بن اسباط، از اسباط بن سالم روايت كرده است كه گفت: مردى از اهل هيت از آن حضرت سؤال كرد از قول خداى عزّوجلّ: «وَ كَذلِكَ أَوْحَيْنا إِلَيْكَ رُوحاً مِنْ أَمْرِنا»، و من حاضر بودم، حضرت فرمود كه: «از آن زمان كه خداى عزّوجلّ اين روح را بر محمد فرو فرستاده، به سوى آسمان بالا نرفته و به درستى كه آن روح، در ما قرار دارد».