روایت:الکافی جلد ۱ ش ۲۶۲

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ التَّوْحِيدِ

احمد بن ادريس عن محمد بن عبد الجبار عن صفوان بن يحيي عن عاصم بن حميد عن ابي عبد الله ع قال :

ذَاكَرْتُ‏ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ فِيمَا يَرْوُونَ مِنَ اَلرُّؤْيَةِ فَقَالَ اَلشَّمْسُ‏ جُزْءٌ مِنْ سَبْعِينَ جُزْءاً مِنْ نُورِ اَلْكُرْسِيِّ وَ اَلْكُرْسِيُّ جُزْءٌ مِنْ سَبْعِينَ جُزْءاً مِنْ نُورِ اَلْعَرْشِ‏ وَ اَلْعَرْشُ جُزْءٌ مِنْ سَبْعِينَ جُزْءاً مِنْ نُورِ اَلْحِجَابِ وَ اَلْحِجَابُ جُزْءٌ مِنْ سَبْعِينَ جُزْءاً مِنْ نُورِ اَلسِّتْرِ فَإِنْ كَانُوا صَادِقِينَ‏ فَلْيَمْلَئُوا أَعْيُنَهُمْ مِنَ اَلشَّمْسِ لَيْسَ دُونَهَا سَحَابٌ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۱, ۲۸۳

عاصم بن حميد گويد: با امام صادق (ع) در باره رؤيت‏ خدا كه روايت كنند گفتگو كردم، فرمود: خورشيد يك هفتادم نور كرسى است و كرسى يك هفتادم نور عرش و عرش يك هفتادم نور حجاب و حجاب يك هفتادم نور پرده ربوبيت، اگر راست مى گويند ديده خود را از خورشيد عريان بى‏ابر پر كنند.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۱, ۱۳۱

عاصم بن حميد گويد: با امام صادق (ع) در باره آنچه راجع بديدن خدا روايت كنند مذاكره ميكردم، حضرت فرمود: اين خورشيد يك هفتادم نور كرسى است و كرسى يك هفتادم نور عرش و عرش يك هفتادم‏ نور حجاب و حجاب يك هفتادم نور ستر، اگر آنها راستگويند چشم خود را بهمين خورشيد وقتى كه در ابر نباشد بدوزند.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۱, ۳۱۹

احمد بن ادريس، از محمد بن عبدالجبّار، از صفوان بن يحيى، از عاصم بن حُميد، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه گفت: با آن حضرت در باب آنچه سنّيان از ديدن خدا روايت مى‏كنند، مذاكره نموديم و آن را ياد كرديم. حضرت فرمود كه: «نور آفتاب يك جزو است از هفتاد جزو از نور كرسى، كه روشنى كرسى هفتاد برابر آفتاب است، و نور كرسى، يك جزو از هفتاد جزو نور عرش است، و نور عرش يك جزو از هفتاد جزو نور حجاب است، و نور حجاب، جزوى است از هفتاد جزو از نور ستر» (و حجاب و ستر، هر دو به معنى پرده است و مراد به آنها، معنى حقيقى كه آنها معروف است نيست، بلكه مقصود دو مقام، از مقامات تجليات نور عظمت پروردگار است). بعد از آن حضرت فرمود: «پس اگر از اين گروه، راست‏گويانند در باب ديدن آن جناب، چشم‏هاى خويش را از نور آفتاب پر كنند، در حالى كه ابرى در نزد آن نباشد كه حايل باشد».