سَجَى
«سَجى» از مادّه «سجو» (بر وزن سرد، و بر وزن غلو) در اصل، به معناى «سکون و آرامش» است، و به معناى «پوشاندن» و «تاریک شدن» نیز آمده است، لذا هنگامى که «میت» را در کفن مى پیچند، «مُسَجّى» به او گفته مى شود; ولى در اینجا همان معناى اصلى را مى بخشد، که سکون و آرامش است. به همین جهت، شب هایى که باد نمىوزد لَیْلَةٌ ساجِیَةٌ: «شب آرام» مى گویند و به دریاى خالى از طوفان و امواج خروشان بَحْرٌ ساج: «دریاى آرام» گفته مى شود.
ریشه کلمه
- سجو (۱ بار)
قاموس قرآن
[ضحى:1-2] سجو را سكون گفتهاند «سجى سجوداً: سكن ودام» در نهج البلاغه خطبه 161 آمده «فى لَيْلٍ داجٍ وَ لا غَسَقٍ ساجٍ» يعنى در شب تار و در ظلمت ساكن و آرام. معنى آيه: قسم به روشنى روز و قسم به شب آن گاه كه آرام شود اين آيه نظير [تكوير:17]، [ليل:1]. است در اول شب نور با ظلمت به هم آميخته است و چون مقدارى از شب گذشت تاريكى مطلق است كه گوئى ظلمت ساكن شده و آرام گرفته است. طبرسى و زمخشرى و راغب نيز آن را سكون گفتهاند.
