صَبّا
از الکتاب
«صَبّ» به معناى «فرو ریختن آب از طرف بالا است» و در اینجا منظور نزول باران است، و تعبیر به «صَبّاً» در آخر آیه، براى بیان تأکید و فراوانى این آب مى باشد.
ریشه کلمه
- صبب (۵ بار)
قاموس قرآن
ريختن. (لازم و متعدى) «صبّ الماء و نحوه فصبّ هو: سكبه فانسكب» (اقرب). [عبس:24-25]. * [فجر:13]. نا گفته نماند: صبّ راجع به يك قوم به دليل «عَلَيْهِمْ» كه بعاد و ثمود و فرعون راجع است، على هذا اطلاق صبّ به تازيانه عذاب در اثر پى در پى بودن عذاب آن اقوام است. نظير اين آيه است آيه [مؤمنون:44]. در نهج البلاغه خطبه 180 هست. «وَ صُبَّتِ السُّيُوفُ عَلى هاماتِهِمْ».
کلمات نزدیک مکانی
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
