سَمْکَهَا
از الکتاب
«سَمْک» (بر وزن سقف) در اصل، به معناى ارتفاع و بلندى است و به معناى سقف نیز آمده. در تفسیر «کبیرفخر رازى» آمده هر گاه بلندى چیزى را از سمت بالا به پایین اندازه گیرى کنند، عمق نامیده مى شود و هر گاه از سمت پایین به بالا اندازه گیرى کنند، سمک نامیده مى شود.
ریشه کلمه
قاموس قرآن
سقف. ارتفاع. فرزدق گويد: «اِنَّ الَّذى سَمَكَ السَّماءَ بَنى لَنا بَيْتاً دَعائِمُهُ اَعَزُّوا اَطْوَلُ». سمك. در اين شعر به معنى بالا بردن و مرتفع كردن است و سمك البيت يعنى سقف خانه. [نازعات:27-28] ممكن است سمك در ايه مصدر باشد. معنى آيه در «سماء» خواهد آمد. حضرت ذوالجلال عليه سلام اللّه المتعال در نهج البلاغه خطبه 70 فرموده: «اِللّهُمَّ داحِىِ الْمَدْحُوّاتِ وَ داعِمَ الْمَسْموكاتِ...» اى خدا اى غلطاننده غلطانها و بالا برنده بالا رفتهها... اين كلمه در قرآن مجيد فقط يكبار آمده است .
کلمات نزدیک مکانی
وَ فَسَوّاهَا رَفَع بَنَاهَا أَغْطَش السّمَاء أَم لَيْلَهَا خَلْقا أَشَدّ أَخْرَج ضُحَاهَا أَنْتُم أَ
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
