بِالسّاهِرَة
«ساهِرَة» از مادّه «سهر» (بر وزن سحر)، به معناى شب بیدارى است، و از آنجا که حوادث وحشتناک، خواب شبانه را از چشم مى برد، و زمین قیامت نیز بسیار هول انگیز است، کلمه «ساهِرَه» به عرصه محشر اطلاق شده است.
بعضى نیز گفته اند: «ساهِرَه» را به هر بیابانى مى گویند، چون اصولاً همه بیابان ها وحشتناکند، گویى بر اثر وحشت، خواب شبانه را از چشم مى برند.
ریشه کلمه
- سهر (۱ بار)
قاموس قرآن
(به فتح س - ه) بيدار ماندن در شب و در اقرب هست «سهر الرجل سهراً: لم ينم ليلاً» در نهج البلاغه خطبه 119 در وصف متّقين فرموده [نازعات:13-14]. ساهره را روى زمين معنى كردهاند در مجمع آمده: عرب زمين كردهاند در مجمع آمده: عرب زمين بيابان را ساهره گويد. يعنى محل بيدارى كه از خوف در آن بيدار مىماندند. به قولى ارض قيامت ساهره ناميده شده كه آن موقف جزاست و مردم در ان پيوسته بيداراند و خواب ندارند. اين سخن بسيار به جاست. يهنى: وقوع قيامت فقط يك تكان و يك صيحه است آنگاه مردم در روى قرار مىگيرند. اين كلمه فقط يكبار در قرآن يافته است.
