نَخِرَة
از الکتاب
«نَخِرَة» «صفت مشبهه» است از مادّه «نخر» (بر وزن نخل و همچنین بر وزن شجر) در اصل به معناى درخت پوسیده و تو خالى است، که وقتى باد بر آن مىوزد صدا مى کند، و لذا به صدایى که در بینى مى پیچد «نخیر» مى گویند، سپس این کلمه در مورد هر موجود پوسیده و متلاشى شده به کار رفته است.
ریشه کلمه
- نخر (۱ بار)
قاموس قرآن
(بروزن فرس) پوسيدن و متلاشى شدن «نَخِرَ الْعَظْمُ وَالْعُودُ نَخَراً: بَلَى وَ تَفَتَّت» ناخِر به معنى پوسيده پراكنده است [نازعات:10-11]. نَخِرَه جمع نَخِر (به فتح نون و كسر خاء)است و آن مثل ناخر به معنى پوسيده و پراكنده است يعنى: منكرين معاد مىگويند آيا ما به زندگى اول برخواهيم گشت؟ آيا آنگاه كه استخوانهاى پوسيده و پراكنده شديم زنده خواهيم شد؟! نخر و مشتقات آن به معنى مد صوت، سوراخ بينى و غير نيز آمده ولى در قرآن مجيد فقط يكبار و آنهم در معنى فوق بكار رفته است.
کلمات نزدیک مکانی
قَالُوا تِلْک عِظَاما إِذا کُنّا کَرّة إِذَا خَاسِرَة أَ الْحَافِرَة فَإِنّمَا هِي فِي لَمَرْدُودُون إِنّا
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
