شَامِخَات
از الکتاب
ریشه کلمه
- شمخ (۱ بار)
قاموس قرآن
بلند شدن. شامخ: بلند. جمع آن شامخات و شوامخ است [مرسلات:27]. در زمين كوههاى ثابت و بلند قرار داديم و شما را اب شيرين نوشانديم گويند «شمخ بانفه» بينى اش را بالا گرفت. اين كنايه از تكبّر است. اين كلمه يكبار بيشتر در قرآن نيست. مقام شامخ، حسب شامخ نيز گفته شده در زيارت وارث هست «اَشْهَدُ اَنَّكَ كُنْتَ نُوراً فَى الْاَصْلابِ الشّامِخَةِ»
کلمات نزدیک مکانی
وَ رَوَاسِي فِيهَا أَسْقَيْنَاکُم جَعَلْنَا مَاء وَيْل فُرَاتا أَمْوَاتا يَوْمَئِذ لِلْمُکَذّبِين أَحْيَاء
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
