صَارِمِين
ریشه کلمه
- صرم (۳ بار)
قاموس قرآن
چيدن. بريدن. «صرمه صرماً: قطعه بائناً - صرم النخل و الشجر: جزّه» [قلم:17]. قسم خوردند كه ميدههاى باغ را وقت صبح بچينند. [قلم:22]. صبح در كشت خويش باشيد اگر مىخواهيد بچينيد. شمشير را از آن صارم گويند كه برنده است. * [قلم:19-20]. صريم به معنى مصروم است: چيده شده و قطع شده. به شب و روز نيز صريم گويند كه هر يك از ديگرى قطع و بريده مىشود. ايضاً شب تاريك و تل خاك كه از تل بزرگ جدا شده و صريم گويند. در اقرب الموارد آن را نيز گفته است. از همه معناى مناسبتر معناى اخير است كه از اقرب نقل شد. زيرا در آيات بعدى هست كه اهل باغ چون آن را ديدند نشناختند و گفتند: راه گم كردهايم اين نشان مىدهد كه باغ در اثر بلا به صورت زمين سياه بى علف در آمده بود و اگر فقط ميوهاش از بين مىرفت و مصروم مىشد اشتباه نمىكردند. معنى آيه چنين مىشود: در حالى كه خفته بودند گردندهاى و بلائى از جانب پروردگارت بهآن باغ دور زد و مانند زمين سوخته و بى علف گرديد.
