صَغَت
«صغت» از مادّه «صغو» (بر وزن عفو) به معناى متمایل شدن به چیزى است. و منظور از «صغت قلوبکما» در آیه مورد بحث، انحراف دل هاى آنها از حق به سوى باطل است. واژه «اِصغاء»، به معناى گوش فرا دادن به سخن دیگرى آمده است.
«صَغَت» از مادّه «صغو» (بر وزن عفو) به معناى متمایل شدن به چیزى است لذا مى گویند: صَغَتِ النُّجُومُ «یعنى ستارگان، متمایل به سوى مغرب شدند»; به همین جهت، واژه «اِصغاء» به معناى گوش فرا دادن به سخن دیگرى آمده است. و منظور از «صَغَتْ قُلُوبُکُمَا» در آیه مورد بحث، انحراف دل هاى آنها از حق، به سوى گناه بوده است.
ریشه کلمه
- صغو (۲ بار)
قاموس قرآن
ميل. «صغت النجوم و الشمس صغواً: ملت للغروب» نجوم و آفتاب ميل به غروب كردند اصغاء به معنى استماع در حقيقت ميل كردن گوش است به طرف سخن. در نهج البلاغه خطبه 222 هست: «فَاَصْغَيْتُ لَهُ سَمْعى» گوشم را به طرب عقيل متمايا كردم (به حرفش گوش دادم) [تحريم:4]. يعنى اگر شما دو نفر به خدا توبه كنيد آن بهتر است كه قلب شما دو نفر از حق متمايل و منحرف شده شيعه و اهل تسنن نقل كردهاند: خطاب «تَتُبا» و «قُلُوبِكُما» در آيه به عايشه و حفصه دو وزن حضرت رسول صلى اللّه عليه و آله و سلم است به كشّاف زمخشرى و ساير كتب رجوع شود. جزيان مفصل آن در تفاسير سوره تحريم مذكور است. [انعام:113]. و تا به آن ايمان ندارد ميل كند. از اين مادّه فقط دو لفظ فوق در قرآن عظيم به كار رفته است.
