الشّعْرَى

آیات شامل این کلمه

ریشه کلمه

• شعرى‌ (۱ بار)

قاموس قرآن

(به كسر شين) [نجم:49] شعرانى يمانى ستاره درخشنده‏اى است واقع در صورت فلكى كلب اكبر كه درخشنده‏ترين ستارگان ثواب است، نوعاً در ماههاى تابستان در جنوب ديده مى‏شود. دانشمندان نجوم گويند: فاصله اين ستاره از زمين پانصد هزار برابر فاصله خورشيد بازمين است و تشعشع آن چهل برابر خورشيد. حجم آن به اندازه زمين، وزن آن به اندازه خورشيد، فشردگى ذرات آن پانصد هزار بار از چگالى آب زيادتر است، اگر در فاصله خورشيد بود. زمين و اهل آن را مى‏سوزانيد. در مجمع هست قوم خزانه ستاره شعرى را مى‏پرستيدند لذاست كه قرآن فرموده: خدا پروردگار شعرى است يعنى خدا را پرستش كنيد نه شعرى را. نا گفته نماند شعرى نام دو ستاره است: شعرانى يمانى، شعراى شامى ولى ظاهراً مراد اولى است كه آن از دومى درخشنده‏تر است و بدان علت براى نادانان معبود واقع گرديده بود.

• ال

کلمات نزدیک مکانی

وَ أَنّه هُو رَب أَهْلَک عَادا الْأُولَى أَقْنَى ثَمُود أَغْنَى

تکرار در هر سال نزول

در حال بارگیری...