عَتِيد
از الکتاب
«عَتِید» از مادّه «عَتاد» به معناى کسى است که مهیاى انجام کار است، لذا به اسبى که مهیاى دویدن است «فرس عتید» مى گویند، و به کسى که چیزى را ذخیره و نگهدارى مى کند نیز «عتید» گفته مى شود (از مادّه «عتاد» بر وزن جهاد به معناى ذخیره کردن) و غالب مفسران معتقدند: «عتید» فرشته اى است که در سمت چپ قرار دارد.
ریشه کلمه
- عتد (۱۶ بار)
کلمات نزدیک مکانی
مَا وَ أَلْقِيَا لَدَي فِي رَقِيب جَاءَت جَهَنّم سَکْرَة لَدَيْه کُل هٰذَا الْمَوْت إِلاّ قَرِينُه قَوْل کَفّار بِالْحَق عَنِيد مَنّاع ذٰلِک مِن قَال حَدِيد يَلْفِظ کُنْت الْيَوْم قَعِيد
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
