غَرّتْکُم
ریشه کلمه
قاموس قرآن
غَرَّ وَ غُرُور (به ضم غين) و غِرَّة: فريب دادن. تطميع به باطل. «غَرَّ فُلانٌ فُلاناً غَرّاً وَ غُرُوراً وَ غِرَّةً: خَدَعَهُ وَ اَطْمَعَهُ بِالْباطِلِ» [جاثية:35]. زندگى دنيا شما را فريفت. [حديد:14]. آرزوهاى باطل شما را فريفت. غَرور: (به فتح غين) فريب دهنده. راغب گفته: غرور هر آن چيزى است كه انسان را فريب دهد از مال، جاه، شهوت و شيطان و گاهى آن را شيطان تفسير كردهاند كه اخبث فريبكاران است [لقمان:33]. زندگى دنيا شما را فريب ندهد و شيطان شما را به خدا جرى نكند. در اقرب الموارد گويد: «ماغَرَّكَ بِفُلانٍ» يعنى چطور بر او جرئت كردى؟ غرور به فتح اول سه بار در قرآن آمده و مراد از آن شيطان يا هر فريبنده است [فاطر:5]. [حديد:14]. على هذا بهتر است «غَرَّكُمْ» را در اين آيات به مناسبت «باء» جرئت معنى كنيم و نيز در آيه زير: [انفطار:6]. بنابر آنكه از اقرب الموارد نقل شده «غَرِّكَ» در معنى لازم به كار رفته كه جرئت باشد زيرا لازمه فريفته شدن جرئت به خداست يعنى اى انسان چه چيز تو را بر عصيان پروردگار كريمت جرى كرد؟ آمدن لفظ «ربّك» و «الكريم» براى اتمام حجت است يعنى نمىبايست به آنكه پرورش دهنده تو و تواناست مخالفت كنى. اينكه گفتهاند: آمدن «الكريم» تلقين جواب از جانب خداست يعنى كرمت مرا مغرور كرد ظاهراً مطلب صحيحى نيست. [آل عمران:185]. در اينگونه آيات ممكن است غرور به ضم اول مصدر از براى مفعول باشد يعنى: زندگى دنيا جز متاع فريفته شدن نيست يا از براى فاعل يعنى: متاع فريبنده همچنين در [ملك:20]. نيستند كفّار مگر در فريفته شدن.
