غَوْل
«غَوْل» (بر وزن قول) در اصل، به معناى فسادى است که به طور پنهانى در چیزى نفوذ مى کند، و این که به قتل هاى مخفى و ترور در ادبیات عرب «غیلة» گفته مى شود، از همین نظر است.
ریشه کلمه
- غول (۱ بار)
قاموس قرآن
[صافات:47]. آيه در وصف شراب بهشتى است ظاهراً مراد از «غَوْل» سردرد است طبرسى فرموده غول فسادى كه به طور مخفى بر شىء عارض شود. اهل لغت آن را سردرد، مستى، مشقت و غيره گفتهاند. «يَنْزِفُونَ» را عاصم در اين آيه مجهول خوانده و در سوره واقعة معلوم. و آن چنانكه در «نزف» خواهد آمد به معنى مستى و زوال عقل است. معنى آيه چنين مىشود: در شراب بهشتى سردرد (يا ضرر و فساد) نيست و از آن مست نمىشوند. مؤيّد احتمال نگارنده آيه [واقعة:19] است. يعنى از شراب بهشتى نه درد سر مىگيرند و نه مست مىگردند و اگر «غَوْل» را اضرار و اهلاك بگيريم با «صداع» مخالف نخواهد بود كه آن نيز ضرر است اين كلمه فقط يكبار در قرآن يافته است.
