تَبُور
«تَبُور» از مادّه «بوار» به معناى شدت کسادى است، و از آنجا که شدت کسادى، باعث فساد مى شود «بوار» به معناى هلاکت آمده، به این ترتیب، «تجارت خالى از بوار» تجارتى است که نه کساد دارد و نه فساد.
ریشه کلمه
- بور (۵ بار)
قاموس قرآن
بوار در اصل به معنى كساد است [فاطر:29]، اميدوارند به تجارتى كه هرگز كساد نمىشود. يبرسى در ذيل آيه 18: فرقان، گويد اصل آن از «بارَتِ السلعه تبور اذا كسدت فلا تشترى» است گويا كه متاع باقى ماند و فاسد شد. راغب گويد: بوار معنايش كساد بيشتر است و گويند «كَسَدَ حتّى فَسَدَ» لذا از هلاكت با بَوار تعبير مىآورند. على هذا اگر بوار را هلاكت معنى كنيم ترجمه به لازم معناست [فاطر:10]، و مكر آنها فقط آن كساد و بى بهره مىشود. (ولى اعمال مؤمنان چنان كه در ما قبل آيه هست، به طرف خدا بالا مىرود). [ابراهيم:28]، قوم خويش را ساكن خانه هلاكت و كساد كردند. [فرقان:18]، گفتهاند «بُور» جمع «باير» است يعنى هلاك شدگان. و گفتهاند: مصدر است مفرد و جمع به آن توصيف مىشود در مجمع البيان و مفردات شعر ذيل كه بُور صفت مفرد آمده نقل شده است، ابن زِبَعْرَى گفته: يا رَسُولَ المَليِكَ اِنَّ لِسانى راتِقٌ ما فَتَقْتُ اِذْ اَنَا بُورٌ ممكن است «بور» را در آيه به معنى بى بهرگان كه عبارت آخرى كساد است گرفت. يعنى: تا يادآورى را از ياد بردند و مردمى بى ثمر بودند.
