يَقْنُت
«یَقْنُتْ» از مادّه «قنوت» به معناى اطاعت توأم با خضوع و ادب است و قرآن با این تعبیر، به آنها گوشزد مى کند که: هم مطیع فرمان خدا و پیامبر(صلى الله علیه وآله) باشند، و هم شرط ادب را کاملاً رعایت کنند.
ریشه کلمه
- قنت (۱۳ بار)
قاموس قرآن
دوام طاعت. در قاموس و اقرب طاعت آمده ولى راغب دوام طاعت مع الخضوع گفته است در مجمع البيان فرموده: اصل آن به معنى دوام است سپس به معنى طاعت، نماز، طول قيام، دعا و سكوت مىآيد از جابر نقل است كه از پيغمبر «صلى اللَّه عليه و آله» سؤال شد: كدام نماز افضل است فرمود: طول القنوت يعنى طول قيام در نماز. صاحب العين گفته: قنوت در نماز دعا كردنست پس از قرائت. زيد بن ارقم گويد: درنماز سخن مىگفتيم تا آيه [بقره:238]. آمد از سخن در نماز امساك كرديم. اين معانى در قاموس و نهايه نيز آمده ولى ظاهراً بيان مصداق باشد كه هر يك نوعى طاعت است [احزاب:31]. هر كه از شما پيوسته در طاعت خدا و رسول باشد و كار نيكو كند مزدش را دوبار مىدهيم. [نحل:120]. ابراهيم براى خدا بنده مطيعى بود [بقره:238]. پيوسته مطيع خدا باشيد. [روم:26]. اشاره به طاعت موجودات از نظام هستى است كه با قدرت خدا پى ريزى شده است [زمر:9]. قانت همان ملازم طاعت است در بيشتر آيات ذكر اعمال ديگر با قنوت بيان و ذكر خاص با عام است.
