بُورا
از الکتاب
«بور» از مادّه «بَوار» در اصل، به معناى شدت کساد بودن چیزى است و چون شدت کسادى، باعث فساد مى شود ـ چنان که در ضرب المثل عرب آمده: «کَسَدَ حَتّى فَسَدَ» ـ این کلمه به معناى «فساد»، و سپس «هلاکت» اطلاق شده است. و از آنجا که زمین خالى از درخت، گل و گیاه در حقیقت فاسد و مرده است به آن «بائر» مى گویند.
ریشه کلمه
- بور (۵ بار)
کلمات نزدیک مکانی
وَ قَوْما فَقَد کَذّبُوکُم مَن کُنْتُم کَانُوا بِمَا لَم يُؤْمِن تَقُولُون الذّکْر بِاللّه السّوْء فَمَا ظَن تَسْتَطِيعُون نَسُوا صَرْفا رَسُولِه حَتّى ظَنَنْتُم فَإِنّا آبَاءَهُم قُلُوبِکُم مَتّعْتَهُم فِي
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
